Portret starca
Wymiar
48,7 x 33,7 cm w świetle ramy
Technika
pastel/tektura
Sygnatura
sygn. p. d.: "T. Axentowicz"
Postać lirnika po raz pierwszy pojawiła się na płótnie malowanego przez artystę fragmentu „Panoramy Racławickiej” w 1894 roku.
W malarstwie Teodora Axentowicza, szczególnie o tematyce ludowej, pojawia się postać starca z białą brodą, która pełni rolę symboliczną. W dwu- i wielopostaciowych kompozycjach, zbudowanych na zasadzie kontrastu: starość-młodość, podejmuje ona tematykę przemijania i zmienności ludzkiego losu. W portretach – charakteryzuje się głęboką refleksyjnością. Starzec, lirnik pojawia się w scenach rodzajowych jako członek społeczności huculskiej, której obrzędy stanowiły ważny motyw twórczości Axentowicza. W katalogu wystawy malarza wydanym przez Muzeum Narodowe w Krakowie w 1998 roku czytamy, że postać lirnika po raz pierwszy pojawiła się na płótnie malowanego przez artystę fragmentu „Panoramy Racławickiej” w 1894 roku. Artysta zachwycił się folklorem podobnie jak Stanisław Wyspiański czy Włodzimierz Tetmajer. Stanowił on, obok portretów, drugi najważniejszy nurt jego malarstwa. W „Portrecie starca” kolor tektury i energiczne pociągnięcia kredki wypełniają tło obrazu. Zdecydowanie kładzione linie pokazują mistrzostwo w opanowaniu techniki pastelu. Ciekawe jest zestawienie plam koloru: przygaszonego błękitu, żółtego, szarości i bieli. Spojrzenie mężczyzny oddane jest z przejmującą autentycznością. Lekkość koloru i realizm przedstawienia, wpisują się w rozpoznawalną dla malarza stylistykę.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
48,7 x 33,7 cm w świetle ramy
Technika
pastel/tektura
Sygnatura
sygn. p. d.: "T. Axentowicz"
Postać lirnika po raz pierwszy pojawiła się na płótnie malowanego przez artystę fragmentu „Panoramy Racławickiej” w 1894 roku.
W malarstwie Teodora Axentowicza, szczególnie o tematyce ludowej, pojawia się postać starca z białą brodą, która pełni rolę symboliczną. W dwu- i wielopostaciowych kompozycjach, zbudowanych na zasadzie kontrastu: starość-młodość, podejmuje ona tematykę przemijania i zmienności ludzkiego losu. W portretach – charakteryzuje się głęboką refleksyjnością. Starzec, lirnik pojawia się w scenach rodzajowych jako członek społeczności huculskiej, której obrzędy stanowiły ważny motyw twórczości Axentowicza. W katalogu wystawy malarza wydanym przez Muzeum Narodowe w Krakowie w 1998 roku czytamy, że postać lirnika po raz pierwszy pojawiła się na płótnie malowanego przez artystę fragmentu „Panoramy Racławickiej” w 1894 roku. Artysta zachwycił się folklorem podobnie jak Stanisław Wyspiański czy Włodzimierz Tetmajer. Stanowił on, obok portretów, drugi najważniejszy nurt jego malarstwa. W „Portrecie starca” kolor tektury i energiczne pociągnięcia kredki wypełniają tło obrazu. Zdecydowanie kładzione linie pokazują mistrzostwo w opanowaniu techniki pastelu. Ciekawe jest zestawienie plam koloru: przygaszonego błękitu, żółtego, szarości i bieli. Spojrzenie mężczyzny oddane jest z przejmującą autentycznością. Lekkość koloru i realizm przedstawienia, wpisują się w rozpoznawalną dla malarza stylistykę.