Rajmund Kanelba

Artysta przyjaźnił się z Romanem Kramsztykiem. W twórczości Rajmunda Kanelby pojawiają się martwe natury, sceny rodzajowe, pejzaże czy portrety (szczególnie studia kobiet i dzieci, np. portret królowej Elżbiety II na zamówienie Regiment of the Grenadier Guards w Londynie). Tematyka portretowa przyniosła mu dużą popularność. Kanelba uprawiał malarstwo olejne, posługiwał się także gwaszem i akwarelą. Początkowo, obrazy Kanelby charakteryzowały się „skłonnością do idealizowania” i „akademickością”. Kolejne etapy jego twórczości naznaczone są wpływem współczesnego mu malarstwa francuskiego. Artysta wielokrotnie wystawiał w Polsce i poza jej granicami. Jego debiut datuje się na rok 1921, kiedy wziął udział w II Wystawie Sztuki Żydowskiej w Warszawie. Uczestniczył w paryskich Salonach, swoje obrazy prezentował także m. in. w Londynie, Berlinie, Brukseli, Nowym Jorku czy Filadelfii. Wystawy indywidualne artysty miały miejsce np. w galeriach Bernheima (1928), Zborowskiego (1928, 1929, 1933), Berthe Weill (1932) czy Jadwigi Zakowej (1933) w Paryżu. W roku 1926 malarz zamieszkał w Paryżu. W okresie wojennym i później przebywał również w Anglii, Stanach Zjednoczonych czy Francji. Kanelba należał do  Cercle des Artistes Polonais, ugrupowania Nowa Generacja i Grupy Artystów Polskich w Paryżu (był jej współtwórcą, obok Pankiewicza, Gottlieba, Meli Muter, Alicji Halickiej, Tamary Łempickiej i Augusta Zamoyskiego). Obrazy artysty zakupił Rząd Francuski i British Council. Jego dzieła znajdują się w zbiorach Norton Museum na Florydzie, Muzeum Sztuki w Łodzi i Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie.