Czesław Rzepiński

W 1923 roku rozpoczął studia w Wolnej Szkole Malarstwa Ludwiki Mehofferowej, prowadzonej przez Z. Pronaszkę i J. Fedkowicza. Następnie studiował na ASP w Krakowie w latach 1925-1929 i w Oddziale Paryskim ASP, prowadzonym przez prof. Józefa Pankiewicza.

Od 1931 roku wystawiał z grupą „Zwornik”. W latach 1945-1947 był prezesem ZPAP. Pracował też jako pedagog, m. in. prowadził kursy dla nauczycieli rysunku w Liceum Krzemienieckimi i wykładał w macierzystej uczelni (od 1948 roku jako profesor). W latach 1954-1967 był rektorem ASP w Krakowie.

W swym malarstwie odwoływał się do tradycji postimpresjonizmu, jego koncepcja malarstwa wywodziła się ze sztuki P. Bonnarda i P.Matisse’a. Przez całe życie był konsekwentnym kolorystą. Traktował motyw czy temat obrazu jako pretekst do swobodnej gry barw, a czasem rozwiązań dekoracyjnych, czemu sprzyjało właściwe mu prowadzenie pędzla drobnymi, kolistymi ruchami. Malował wibrujące barwami pejzaże, martwe natury i portrety na wzorzystych tłach, w których kształt postaci dookreślał konturem. Pulsującą barwami materię malarską wzbogacał impastami. W latach 60. i 70. malarstwo Rzepińskiego zbliżyło się do abstrakcji aluzyjnej. Do spopularyzowania sztuki artysty przyczynił się Wiesław Ochman, oddany kolekcjoner jego prac.