Teodor Axentowicz

Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Monachium uzupełniał studia w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1882 - 1895. Brał udział w paryskich Salonach. W 1890 roku otrzymał członkostwo Société Nationale des Beaux-Arts. W tym czasie wielokrotnie wyjeżdżał też do Londynu. W 1895 roku powrócił do kraju i zamieszkał na stałe w Krakowie, gdzie został powołany na profesora tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych (od 1900 roku Akademii). W uczelni tej nauczał nieprzerwanie do 1934 roku, dwukrotnie pełniąc funkcję rektora. W 1897 roku założył szkołę malarstwa dla kobiet. Był jednym z członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, członkiem wiedeńskiej „Secesji” i współpracownikiem jej pisma „Ver Sacrum”. 

Powodzenie przyniosły mu zwłaszcza idealizowane wizerunki wytwornych dam oraz wdzięczne portrety dziecięce. Malował też obrazy o tematyce rodzajowej. Był jednym z pierwszych malarzy Huculszczyzny i Hucułów. Tworzył obrazy historyczne i kompozycje symboliczne związane z upływem czasu i przemijaniem. Był m.in. współtwórcą Panoramy Racławickiej. We wczesnym, monachijskim okresie, malował obrazy utrzymane w duchu akademickiego realizmu; na późniejszą twórczość artysty wywarło wpływ angielskie malarstwo XVIII w. oraz dzieła malarzy współczesnych - Bodoniego  Whistlera, Sargenta. Jego obrazy cechuje dekoracyjność, elegancja, świeżość subtelnej gamy kolorów i delikatna secesyjna stylizacja. Początkowo malował olejno i akwarelą, a po 1890 roku przede wszystkim mistrzowsko opanowaną techniką pastelu. Zajmował się  także ilustratorstwem i litografią, projektował plakaty wystaw „Sztuki”.