Roman Kramsztyk

Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod opieką Józefa Mehoffera, następnie w prywatnej pracowni Adolfa Edwarda Hersteina, na Akademii Monachijskiej i ponownie u Hersteina. W 1922 roku zamieszkał w Paryżu.

Zalicza się go do jednego z najlepszych malarzy polskich, w twórczości nawiązujących do francuskiego postimpresjonizmu. Tworzył pejzaże (np. z południowej Francji i Hiszpanii), martwe natury, akty, kompozycje figuralne. Ważne miejsce w jego dorobku twórczym zajmują portrety (np. Jana Lechonia, Henryka Kuny czy innych członków artystycznej i intelektualnej elity). Inspirował się malarstwem Cézanne’a, włoskiego cinquecenta, sztuką dawną (m. in. renesansu i baroku). Artysta zajmował się rysunkiem. Malował pastelem i sangwiną. W latach 30. tworzył doskonałe studia głów, potem rysunki obrazujące życie w warszawskim getcie.

Roman Kramsztyk należał do paryskiego Towarzystwa Artystów Polskich i Polskiego Towarzystwa Artystyczno-Literackiego. Był także członkiem Grupy Pięciu i jednym z założycieli grupy Rytm.

Aktywnie uczestniczył w działalności wystawienniczej. Jego debiut datuje się na 1909 rok w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Swoje prace prezentował m. in. w warszawskim Salonie Feliksa Richlinga, Salonie Czesława Garlińskiego, krakowskim, poznańskim i lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Poza granicami kraju wystawy artysty odbyły się m. in. w paryskich salonach (np. Salon des Indépendants, galerii Beaux-Arts), Berlinie, Wiedniu, Hadze, Nowym Jorku, Moskwie.

Obrazy Romana Kramsztyka przykładowo znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie i Warszawie, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, Żydowskim Instytucie Historycznym, Muzeum Sztuki w Ein Harod (Izrael)