Wlastimil Hofman

Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, później także u Jana Stanisławskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jacka Malczewskiego. W latach 1899-1902 uczył się jeszcze u Jeana Léona Gérôme’a w paryskiej École des Beaux-Arts.

Hofman malował przede wszystkim fantastyczno-symboliczne kompozycje o motywach ludowych, sceny rodzajowe, portrety i pejzaże, a także obrazy religijne (np. Madonnę z Dzieciątkiem Jezus, motyw Piety czy sceny modlitewne). Twórczość artystyczną traktował jako "służbę Bożą". W jego obrazach często dostrzega się powiązania ze sztuką Malczewskiego. Niemniej jednak wyróżniają się one indywidualnym charakterem i stylem wypracowanym przez twórcę. W swoich pracach ukazywał wątki antyczne, interesował się sztuką prymitywną i rzeźbą gotycką. Częstym tematem jego twórczości był motyw Erosa i Psyche, jak również epizody z życia górali i wizerunki chłopów. Z jednej strony w jego dziełach zawarty jest nastrój optymizmu (szczególnie przy wątkach mitologicznych), z drugiej rozważania nad egzystencjalnym cierpieniem i okropnościami wojny (postaci kalek i nędzarzy). Był także twórcą autoportretów malowanych w różnych okresach swojego życia (np. "Autoportret z paletą", czy "Autoportret w kapeluszu").

Podczas I wojny światowej przebywał w Pradze i w Paryżu, a od 1920 roku zamieszkał w Krakowie (rok później zbudował dom i pracownię przy ulicy Spadzistej).

Artysta należał do wielu stowarzyszeń twórczych - był współzałożycielem „Grupy Pięciu” (1905) i „Grupy Zero” (1908), członkiem Związku Artystów Czeskich „Manes”, a od 1911 roku członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Brał udział w licznych wystawach artystycznych, m. in. w Wiedniu, Berlinie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Warto również podkreślić, że artysta był członkiem Societe Nationale de Beaux Arts w Paryżu (jako drugi Polak po Oldze Boznańskiej).

W czasie II wojny światowej przedostał się do Jerozolimy wraz ze szlakiem bojowym Legionu Czeskiego, skąd w roku 1946 wrócił do Krakowa. Od roku 1947 mieszkał w Szklarskiej Porębie.

Otrzymał wiele odznaczeń państwowych polskich i zagranicznych. Zalicza się do nich Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1961), Złoty Krzyż Zasługi (1933) czy Złoty Medal za zasługi na polu sztuki (1929)

W Szklarskiej Porębie, w domu malarza, znajduje się obecnie muzeum poświęcone jego twórczości.