Henryk Pillati
O Artyście
Barwna postać XIX-wiecznego środowiska artystycznego Warszawy. Malował sceny batalistyczne, rodzajowe, historyczne. Był znakomitym ilustratorem. Jego ojciec - spolonizowany Węgier, był pierwszym nauczycielem artysty. W wieku 13 lat rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, przerwaną po trzech latach, najprawdopodobniej z powodu śmierci rodziców. Aby utrzymać się finansowo malował obrazy w niewielkich formatach i zajmował się ilustratorstwem. Edukację artystyczną kontynuował w École des Beaux-Arts i prywatnych pracowniach, dzięki wsparciu materialnemu m. in. Stefana Ciecierskiego. W 1856 roku udał się do Włoch, gdzie kopiował dzieła mistrzów malarstwa.
Henryk Pillati na swoich płótnach przedstawiał bitwy, potyczki, napady, szczególnie z wojen XVII wieku. Innym motywem którym posługiwał się artysta były miejskie i wiejski sceny rodzajowe. Ważne miejsce w jego twórczości zajmowała szeroka działalność ilustratorska. W Słowniku Artystów Polskich czytamy: „rysunki, studia i szkice Pillatiego, wykonywane ołówkiem, kredką, akwarelą i piórkiem, pozwalają prześledzić rozmaitość zainteresowań autora, od typów charakterystycznych, postaci rycerzy czy rozbójników, poprzez rysunki rodzajowe, szkice historyczne i batalistyczne, widoki miejskie i krajobrazy, łącznie z rzadkim u niego pejzażem wiejskim, czy widoki zabytków (np. z Krakowa), po studia kostiumologiczne i kopie dzieł dawnych mistrzów”. Rysunki artysty publikowane były w albumach, czasopismach warszawskich („Tygodnik ilustrowany”, „Kłosy”, „Wędrowiec”), pismach humorystyczno-satyrycznych: „Wolne Żarty”, „Osa”, „Mucha”.
Malarz przyjaźnił się m. in. z Wojciechem Gersonem, Franciszkiem Kostrzewskim, Marcinem Olszyńskim, Teodorem Chrząńskim. Należał do cyganerii malarskiej Olszyńskiego. Był autorem obrazów w humorystyczny sposób dokumentujących życie związanych z nimi twórców („Turniej artystów, czyli rywalizacja szkolna”, „Rozejście się narodów, czyli wyjazd za granicę”).
Swoje prace prezentował w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w Salonie Aleksandra Krywulta czy zakładzie fotograficznym Karola Beyera. W 1889 roku w warszawskim Salonie Artystycznym, miała miejsce zbiorowa wystawa prac artysty.
Przeczytaj więcej Mniej