Zbigniew Libera

Działalność artystyczną rozpoczął w okresie wybuchu stanu wojennego na początku lat 80. (projekty ulotek, plakatów, murale). Ze względu na aktywność opozycyjną został osadzony w więzieniu. Następnie, w latach 1983-1986 współpracował z „Kulturą Zrzuty” i łódzkim „Strychem”. Związany był artystycznie także z Zofią Kulik, Jerzym Truszkowskim, Barbarą Konopką, grał w punkowym zespole Sternenhoch.

W latach 80. powstały kontrowersyjne filmy video: „Obrzędy intymne”, „Perseweracja mistyczna” i „Jak tresuje się dziewczynki”. W kolejnych latach artysta wykonywał rzeźby, instalacje, a od połowy lat 90. obiekty odwołujące się do kultury masowej, tj. „Urządzenia korekcyjne”, „Ciotka Kena” czy „Lego. Obóz koncentracyjny” (bodajże najbardziej znany koncept artysty). Intencją autora było zwrócenie uwagi (często w sposób ironiczny) m. in. na kwestie socjalizacji, ról społecznych czy manipulacji wolnorynkowych.

Ważne miejsce w twórczości artysty zajmuje fotografia (przykładowo cykle „Pozytywy”, „Mistrzowie”, projekt „Albumy fotograficzne”, „La Vue”).

Zbigniew Libera na zaproszenie praskiej Akademii Sztuk Pięknych prowadził gościnnie pracownię, realizując metodę nauczania opartą na teorii Formy Otwartej Oskara Hansena.

Do licznych projektów artysty zalicza się także film fabularny „Walser”, zrealizowany dzięki zdobyciu stypendium pierwszej edycji Nagrody Filmowej (konkurs Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Szkoły Wajdy).

Artysta był uczestnikiem licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych (przykładowo w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Brazylii, Szwecji, Francji). W Polsce prace artysty prezentowano m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki czy Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.