Samuel Hirszenberg

Samuel Hirszenberg był znakomitym malarzem, pedagogiem. Studiował u Feliksa Szynalewskiego, Izydora Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1881-1883). Następnie, dzięki stypendium dr Cohna, kontynuował naukę w akademii monachijskiej u Aleksandra Wagnera. Uczył się również w paryskiej akademii Filippo Colarossiego. Artysta powrócił do Łodzi w 1892 roku. Związał się z tamtejszym środowiskiem artystycznym, m. in. Henrykiem Glicensteinem i Natanem Altmanem.

W obrazach artysty pojawiają się widoki miejskie (szczególnie łódzkie), portrety, sceny rodzajowe, pejzaże (np. z pobytu we Włoszech czy Jerozolimie). Dla Hirszenberga ważna była tematyka żydowska, której poświęcił dużą część swojej pracy twórczej: „są to ekspresyjne sceny alegoryczne, o narzucających się podtekstach literackich, wynikających ze światopoglądu artysty, z jego zainteresowań filozoficznych i postawy społecznej” – czytamy w Słowniku Artystów Polskich. Prace te zwykle miały duże formaty, ujęte były w konwencji realistycznej. Z drugiej strony, artysta malował obrazy zbliżone do impresjonizmu i postimpresjonizmu, np. „Dama z czerwoną parasolką”.

Samuel Hirszenberg aktywnie uczestniczył w działalności wystawienniczej. Swoje prace wielokrotnie prezentował w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także m .in. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, na wystawach w Monachium, Berlinie, Łodzi. Artysta był nagradzany za swoją twórczość, np. wspólnie z Olgą Boznańską w 1895 roku otrzymał drugą nagrodę na konkursie zorganizowanym przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. W tym samym roku, otrzymał również drugą nagrodę na konkursie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1889 roku zdobył srebrny medal w Paryżu.