W świat - studium do obrazu
100 000 - 150 000 zł
Miejsce aukcji
Sheraton Kraków Hotel ul. Powiśle 7
Termin aukcji
5 kwietnia 2018 godz. 19:30
Proweniencja
- Jadwiga Ehrenpreis, Kraków - kolekcja prywatna, Kraków
Wymiar
39,5 x 50,4 cm
Technika
olej/płótno naklejone na tekturę
Sygnatura
sygn. p. d.: "F. Ruszczyc"
Wystawiany
Obraz wystawiany i ujęty w katalogu: - „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936. Katalog wystawy pośmiertnej”, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, grudzień 1937 - styczeń 1938, Drukarnia Narodowa, Kraków, str. 34, poz. 242 (z tytułem: Studium do...
Literatura
- „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936”, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Przewodnik 127, listopad - grudzień 1937, Warszawa. - „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936. Życie i dzieło”, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2002. - „Słownik artystów...
Malarstwo Ruszczyca niezmiennie zalicza się do najwyższej klasy dzieł sztuki przełomu XIX i XX wieku, co ma swoje odzwierciedlenie również na rynku dzieł sztuki. Był twórcą wszechstronnym, mocno związanym z wileńskim środowiskiem artystycznym, profesorem akademickim, malarzem, grafikiem, inscenizatorem. Kształcony w Petersburgu, jeden z najważniejszych twórców Młodej Polski, aktywnie uczestniczył w działalności wystawienniczej w Polsce i poza jej granicami.
Unikatowy obraz Ferdynanda Ruszczyca ostatnio publicznie pokazywany 80 lat temu na pośmiertnej wystawie artysty w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Wymieniany w katalogu wystaw jako studium do większej pracy olejnej „W świat” z 1901 roku, należącej do zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki i Galerii Narodowej Miasta Lwowa, z bogatą historią wystawienniczą (m.in. Paryż, Wilno, Warszawa). Znakomita, nastrojowa praca to odkryta na nowo perełka kolekcjonerska, po raz pierwszy dostępna w ofercie aukcyjnej. Bardzo dobry stan zachowania uwydatnia walory artystyczne obrazu. Surowy pejzaż namalowano w kolorystycznym kontraście: popielatego nieba i ciemnobrązowej płaszczyzny pola, ciągnącej się aż po horyzont. Charakterystyczny dla artysty był właśnie taki krajobraz w odcieniach szarości, który jak mawiał, był bliższy jego sercu. Grudy zaoranej ziemi z interesującymi niuansami kolorystycznymi, to ważny element obrazu (już w 1899 roku powstał obraz „Ziemia”, prezentowana na wystawie w akademii petersburskiej). Dopełnieniem kompozycji są ledwo widoczne postaci ludzkie, przemieszczające się wzdłuż linii słupów telegraficznych. Ponura, wszechwładna natura wyraźnie dominuje nad człowiekiem i determinuje jego losy. Melancholijny, pełen niepokoju pejzaż, dzięki śladom ludzkiej obecności, zyskuje również wymiar symboliczny. Wędrowcy są wyrazem tęsknoty i samotności wobec bezkresu i niepewności otaczającego ich świata. Poddani sile żywiołów, niemal nikną w nakreślonej przez artystę przestrzeni obrazu.
Studium pejzażowe było jednym z ulubionych motywów malarskich Ruszczyca. Rozmiłowany w pięknie przyrody przedstawiał ją ze szczególnym kolorystycznym wyczuciem i wrażliwością. Przyroda była inspiracją artysty i najciekawszym modelem. Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska zauważa odwołania do typowych cech młodopolskiego pejzażu, widocznych w obrazach Ruszczyca (takich jak melancholijna, często pusta przestrzeń, oddająca emocje malarza). Znane są widoki z rodzinnych stron artysty (Wilno, Bohdanów). Ekspresja pejzażu oddana w barwie czy sposobie ujęcia motywu (zniekształcenia, przerysowania) odgrywała ważniejszą rolę niż realizm przedstawienia. Jerzy Remer w katalogu wystawy podkreślił obecność, szczególnie w ostatnich kilkudziesięciu latach twórczości artysty, „obrazów dramatyczno-heroicznych”, o elementach symboliczno-poetyckich, a nawet balladowych. Dla Ruszczyca bowiem pejzaż to nie tylko ładny widok, ale nośnik znaczeń i specyficzna malarska metafora.
Obraz „W świat”, do którego powstało prezentowane studium, artysta namalował w 1901 roku. W tym czasie wystawiał m. in. w Rosji (na ekspozycji towarzystwa Mir Iskusstwa), w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka” czy krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Powstają wówczas obrazy „Pustka”, „Stare gniazdo” czy „Powiew wiosny”.
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Pozostałe obiekty z tej aukcji
100 000 - 150 000 zł
Wymiar
39,5 x 50,4 cm
Technika
olej/płótno naklejone na tekturę
Sygnatura
sygn. p. d.: "F. Ruszczyc"
Wystawiany
Obraz wystawiany i ujęty w katalogu: - „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936. Katalog wystawy pośmiertnej”, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, grudzień 1937 - styczeń 1938, Drukarnia Narodowa, Kraków, str. 34, poz. 242 (z tytułem: Studium do...
Literatura
- „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936”, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Przewodnik 127, listopad - grudzień 1937, Warszawa. - „Ferdynand Ruszczyc 1870-1936. Życie i dzieło”, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2002. - „Słownik artystów...
Dodatkowe informacje
na odwrocie: - nalepka wystawowa: "Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie / R. 1937 Grudzień Nr. 2284/242/ Autor Ferdynand RUSZCZYC / Adres Wystawa pośmiertna / Dzieło Studium do obrazu „W świat” / Wykonanie olej cena / WYSTAWA POŚMIERTNA / FERD. RUSZCZYCA"; - oznaczenie: "113"
Proweniencja
- Jadwiga Ehrenpreis, Kraków - kolekcja prywatna, Kraków
Malarstwo Ruszczyca niezmiennie zalicza się do najwyższej klasy dzieł sztuki przełomu XIX i XX wieku, co ma swoje odzwierciedlenie również na rynku dzieł sztuki. Był twórcą wszechstronnym, mocno związanym z wileńskim środowiskiem artystycznym, profesorem akademickim, malarzem, grafikiem, inscenizatorem. Kształcony w Petersburgu, jeden z najważniejszych twórców Młodej Polski, aktywnie uczestniczył w działalności wystawienniczej w Polsce i poza jej granicami.
Unikatowy obraz Ferdynanda Ruszczyca ostatnio publicznie pokazywany 80 lat temu na pośmiertnej wystawie artysty w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Wymieniany w katalogu wystaw jako studium do większej pracy olejnej „W świat” z 1901 roku, należącej do zbiorów Lwowskiej Galerii Sztuki i Galerii Narodowej Miasta Lwowa, z bogatą historią wystawienniczą (m.in. Paryż, Wilno, Warszawa). Znakomita, nastrojowa praca to odkryta na nowo perełka kolekcjonerska, po raz pierwszy dostępna w ofercie aukcyjnej. Bardzo dobry stan zachowania uwydatnia walory artystyczne obrazu. Surowy pejzaż namalowano w kolorystycznym kontraście: popielatego nieba i ciemnobrązowej płaszczyzny pola, ciągnącej się aż po horyzont. Charakterystyczny dla artysty był właśnie taki krajobraz w odcieniach szarości, który jak mawiał, był bliższy jego sercu. Grudy zaoranej ziemi z interesującymi niuansami kolorystycznymi, to ważny element obrazu (już w 1899 roku powstał obraz „Ziemia”, prezentowana na wystawie w akademii petersburskiej). Dopełnieniem kompozycji są ledwo widoczne postaci ludzkie, przemieszczające się wzdłuż linii słupów telegraficznych. Ponura, wszechwładna natura wyraźnie dominuje nad człowiekiem i determinuje jego losy. Melancholijny, pełen niepokoju pejzaż, dzięki śladom ludzkiej obecności, zyskuje również wymiar symboliczny. Wędrowcy są wyrazem tęsknoty i samotności wobec bezkresu i niepewności otaczającego ich świata. Poddani sile żywiołów, niemal nikną w nakreślonej przez artystę przestrzeni obrazu.
Studium pejzażowe było jednym z ulubionych motywów malarskich Ruszczyca. Rozmiłowany w pięknie przyrody przedstawiał ją ze szczególnym kolorystycznym wyczuciem i wrażliwością. Przyroda była inspiracją artysty i najciekawszym modelem. Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska zauważa odwołania do typowych cech młodopolskiego pejzażu, widocznych w obrazach Ruszczyca (takich jak melancholijna, często pusta przestrzeń, oddająca emocje malarza). Znane są widoki z rodzinnych stron artysty (Wilno, Bohdanów). Ekspresja pejzażu oddana w barwie czy sposobie ujęcia motywu (zniekształcenia, przerysowania) odgrywała ważniejszą rolę niż realizm przedstawienia. Jerzy Remer w katalogu wystawy podkreślił obecność, szczególnie w ostatnich kilkudziesięciu latach twórczości artysty, „obrazów dramatyczno-heroicznych”, o elementach symboliczno-poetyckich, a nawet balladowych. Dla Ruszczyca bowiem pejzaż to nie tylko ładny widok, ale nośnik znaczeń i specyficzna malarska metafora.
Obraz „W świat”, do którego powstało prezentowane studium, artysta namalował w 1901 roku. W tym czasie wystawiał m. in. w Rosji (na ekspozycji towarzystwa Mir Iskusstwa), w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka” czy krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Powstają wówczas obrazy „Pustka”, „Stare gniazdo” czy „Powiew wiosny”.