Henri de Toulouse-Lautrec

W latach 1882-1887 studiował w École des Beaux Arts w Paryżu. Od 1884 roku mieszkał w paryskiej dzielnicy Montmartre. Życie artystycznej bohemy Paryża stało się głównym tematem jego prac. Lautrec wnikliwie obserwował a następnie uwieczniał kawiarnie, kabarety, sale tańca, domy publiczne czy wyścigi konne, znakomicie oddając towarzyszącą im atmosferę. Sam artysta ucieleśniał ducha belle époque, aktywnie uczestnicząc w życiu nocnym Montmartre'u. Wrodzone kalectwo i alkoholizm sprawiły, że całkowicie oddał się sztuce. Zmarł przedwcześnie zarażony wirusem kiły.

Inspiracją dla jego twórczości były drzeworyty japońskie, a także dzieła Edgara Degasa, którego darzył nieodwzajemnionym podziwem. We wczesnych pracach Lautreca widoczny jest wpływ impresjonistów. Stopniowo formy ulegają uproszczeniu, a wyraziste plamy barwne obwiedzione zostają ciemnym konturem. W późnym okresie twórczości paleta ulega przyciemnieniu, plama staje się płaska, kontur dekoracyjny, a postaci nabierają karykaturalnych cech. Dzieła te pełne są ekspresji i stanowią zapowiedź XX-wiecznego ekspresjonizmu.

Artysta zasłynął jako wybitny grafik, przede wszystkim plakacista, lecz tworzył także obrazy olejne, akwarele, pastele i rysunki. Wywarł ogromny wpływ na rozwój współczesnego plakatu artystycznego, który operował nie tylko informacją, ale i obrazem. Przyczynił się do popularyzacji dzielnicy Montmartre, m.in. kabaretu Moulin Rouge.