Magdalena Abakanowicz

Magdalena Abakanowicz początkowo zajmowała się malarstwem, tworzyła monumentalne kompozycje gwaszem na kartonach i płótnach. W latach sześćdziesiątych powstawać zaczęły pierwsze formy przestrzenne w tkaninie, nazwane od nazwiska autorki abakanami. Dały one początek międzynarodowej karierze artystki. Były odzwierciedleniem fascynacji miękką materią, jej fakturą i podatnością na kształtowanie. Wykonywane były z naturalnego włókna roślinnego spajanego żywicą, zaskakując złożoną organicznością. Z czasem artystka zaczęła wykorzystywać także brąz, drewno czy kamień. Większość projektów to zespoły powstałe ze zwielokrotnienia tych samych kształtów, utrzymane w monochromatycznej tonacji. Wiele z nich posiada charakter monumentalny i zrealizowanych zostało w przestrzeni otwartej.

W centrum zainteresowań Abakanowicz przez cały okres twórczości był człowiek, jego biologiczna struktura i pozycja we współczesnym świecie. Artystka przedstawiała człowieka o utraconej tożsamości, zniszczonego i cierpiącego. Nie nadawała mu cech szczególnych, ani nie przypisywała do konkretnego czasu. Jej sztuka jest ogólną i uniwersalną opowieścią o kondycji ludzkiej.