Leon Wyczółkowski

Urodził się w miejscowości Huta Miastkowska koło Garwolina, zmarł w Warszawie. Był znakomitym malarzem, grafikiem, wieloletnim pedagogiem. Uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej w latach 1869-1875. Jego profesorem był Wojciech Gerson i Aleksander Kamiński. Swoją wiedzę uzupełniał także w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod opieką Aleksandra Wagnera oraz w Paryżu i Krakowie (u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w okresie 1877-1879). Podróżował do Włoch, Francji, Holandii, Anglii, na Ukrainę. We Lwowie zaprzyjaźnił się z A. Chmielowskim. Od 1895 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie został wykładowcą Szkoły Sztuk Pięknych (profesorem krakowskiej uczelni był w latach 1895-1911). Prowadził także katedrę grafiki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (od 1934 roku). W Paryżu zapoznał się z impresjonizmem. Inspirował się także koloryzmem i symbolizmem. Tematem jego obrazów początkowo były sceny historyczno-rodzajowe, następnie portrety i sceny salonowe. Malował pejzaże (przede wszystkim tatrzańskie), martwe natury, zabytki architektoniczne, kwiaty. Artysta w swoim malarstwie ukazywał sentymentalny stosunek do przyrody i zainteresowanie tematami ojczystymi. Wyczółkowski tworzył w technice olejnej, akwareli i pastelu, zajmował się również rzeźbą i grafiką (od 1918 roku). W grafice wykorzystywał techniki trawione, autolitografię, różnorodność rozwiązań formalnych (do jego prac zalicza się m. in. teki tematyczne, np. „Tatry”, „Stara Warszawa”). Artysta był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“ i uczestniczył w prawie wszystkich jej wystawach. Wyczółkowski otrzymał Złoty Krzyż Zasługi oraz inne wyróżnienia artystyczne.