Program + program
50 000 - 70 000 zł
Miejsce aukcji
Sheraton Kraków Hotel ul. Powiśle 7
Termin aukcji
18 listopada 2018 godz. 19:30
Wymiar
49,3 x 49,5 cm
Technika
akryl, ołówek/płyta
Sygnatura
sygn. i dat. p. d.: "winiarski’88"; sygn. i opisany na odwrocie: "3. [w kole] / program + program / winiarski’88"
Datowanie
1988
Uważałem, że mogę do sztuki wnieść coś innego, ważnego, jeśli zaproponuję analityczną i formalną postawę wobec jej przedmiotu. Chodziło mi o podjęcie skutecznej próby wyzbycia się mistyfikacji i zdania się na coś innego niż własne widzimisię.
Ryszard Winiarski
Bibliografia:
„Ryszard Winiarski. Prace z lat 1973–1974”. Polski Dom Aukcyjny Sztuka, IRSA, Kraków 2002.
Artysta posługiwał się przypadkiem i porządkiem, matematyczną precyzją i nieprzewidywalnością, za pomocą których tworzył obiekty zbudowane z biało-czarnych lub kolorowych kwadratów. Porządek, jak tłumaczył, dotyczył przypisanych ciągów liczbowych, przypadek – odnosił się do mechanizmu losowego. Emocje, które często stanowiły bodziec dla procesu twórczego, były dla artysty czymś drugorzędnym, nawet zbędnym. Sztuka miała opierać się na myśleniu analitycznym, procesie który sam w sobie był istotniejszy niż „produkt” będący jego wynikiem.
Bożena Kowalska pisała, że obiekty były „traktowane przez artystę jako uboczny produkt jego koncepcji, niejako więc zdeprecjonowane. Stąd unikanie przez autora określania tych prac obrazami”. Dla odbiorców, jak zauważył Jerzy Olek, stały się jednak dziełami sztuki, które przemawiały przede wszystkim wymiarem estetycznym, później dopiero regułami statystycznymi czy matematycznymi.
Odbiór wizualny jest bowiem natychmiastowy, prostszy i w pewnym sensie automatyczny. Zrozumienie koncepcji autora wymaga zastanowienia i głębszej analizy. Trudno wyobrazić sobie rozwój polskiej sztuki współczesnej bez nowatorskich koncepcji Ryszarda Winiarskiego. Obiekty artysty znajdują się w zbiorach polskich i zagranicznych muzeów, przykładowo Muzeum Sztuki w Łodzi, niemal wszystkich polskich muzeów narodowych, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi czy MOCA Los Angeles. Pozostają w wielu kolekcjach prywatnych i niezmiennie cieszą się popularnością na rynku antykwarycznym.
Opis obiektu
Pozostałe obiekty z tej aukcji
50 000 - 70 000 zł
Wymiar
49,3 x 49,5 cm
Technika
akryl, ołówek/płyta
Sygnatura
sygn. i dat. p. d.: "winiarski’88"; sygn. i opisany na odwrocie: "3. [w kole] / program + program / winiarski’88"
Datowanie
1988
Uważałem, że mogę do sztuki wnieść coś innego, ważnego, jeśli zaproponuję analityczną i formalną postawę wobec jej przedmiotu. Chodziło mi o podjęcie skutecznej próby wyzbycia się mistyfikacji i zdania się na coś innego niż własne widzimisię.
Ryszard Winiarski
Bibliografia:
„Ryszard Winiarski. Prace z lat 1973–1974”. Polski Dom Aukcyjny Sztuka, IRSA, Kraków 2002.
Artysta posługiwał się przypadkiem i porządkiem, matematyczną precyzją i nieprzewidywalnością, za pomocą których tworzył obiekty zbudowane z biało-czarnych lub kolorowych kwadratów. Porządek, jak tłumaczył, dotyczył przypisanych ciągów liczbowych, przypadek – odnosił się do mechanizmu losowego. Emocje, które często stanowiły bodziec dla procesu twórczego, były dla artysty czymś drugorzędnym, nawet zbędnym. Sztuka miała opierać się na myśleniu analitycznym, procesie który sam w sobie był istotniejszy niż „produkt” będący jego wynikiem.
Bożena Kowalska pisała, że obiekty były „traktowane przez artystę jako uboczny produkt jego koncepcji, niejako więc zdeprecjonowane. Stąd unikanie przez autora określania tych prac obrazami”. Dla odbiorców, jak zauważył Jerzy Olek, stały się jednak dziełami sztuki, które przemawiały przede wszystkim wymiarem estetycznym, później dopiero regułami statystycznymi czy matematycznymi.
Odbiór wizualny jest bowiem natychmiastowy, prostszy i w pewnym sensie automatyczny. Zrozumienie koncepcji autora wymaga zastanowienia i głębszej analizy. Trudno wyobrazić sobie rozwój polskiej sztuki współczesnej bez nowatorskich koncepcji Ryszarda Winiarskiego. Obiekty artysty znajdują się w zbiorach polskich i zagranicznych muzeów, przykładowo Muzeum Sztuki w Łodzi, niemal wszystkich polskich muzeów narodowych, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi czy MOCA Los Angeles. Pozostają w wielu kolekcjach prywatnych i niezmiennie cieszą się popularnością na rynku antykwarycznym.