Feliks Michał Wygrzywalski

Studia podjął na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (pod opieką m. in. J. C. Hertericha i K. Marra) oraz w Académie Julian w Paryżu. W tym czasie wyróżniany był za prezentowane prace, szczególnie akty.

W swoim malarstwie posługiwał się realizmem i silną ekspresją. Nie stronił także od naturalizmu. Ważnym elementem jego obrazów były stosowane efekty świetlne oraz bogata paleta barw. Wyróżniał się także doskonałym rysunkiem i wyczuciem kompozycji. Malował głównie ludzką pracę i konflikty społeczne (tryptyk „Wyzwolenie” wystawiony w  Galerii Nazionale d’Arte Moderna przyniósł mu dużą popularność). Jednak w jego artystycznym dorobku znaleźć można także pejzaże, portrety, akty czy motywy orientalne zaczerpnięte z licznych podróży (np. do Egiptu i Włoch). Artystę szczególnie fascynowało morze, które uwiecznił na wielu swoich obrazach.

W Rzymie, w którym zamieszkał z żoną utrzymywał kontakty m. in. z Henrykiem Siemiradzkim czy Klingerem. Więzi przyjaźni łączyły go także z Janem Kasprowiczem i Leopoldem Staffem. We Włoszech zajmował się kopiowaniem dzieł takich mistrzów, jak Caravaggio, Tycjan, Rafael.

Wygrzywalski tworzył grafikę, kostiumy, a także witraże i ilustracje książkowe (pracował jako ilustrator tygodnika „Wędrowiec”, „Illustrierte Zeitung”, „Deutsche Verlags-Anstalt”, „Strakaza”). Malarz przygotowywał dekoracje teatralne, przez pewien czas pracował także jako inspektor sceny w lwowskim teatrze. Artysta zajmował się również dekoracyjnym malarstwem ściennym (w roku 1907 wykonał dekoracje do Izby Przemysłowo - Hadlowej we Lwowie).