Wojciech Kossak

Znany przede wszystkim jako malarz-batalista oraz przedstawiciel nurtu historycznego w malarstwie. Wywodził się z uzdolnionej artystycznie rodziny (jego ojciec, a później syn również byli malarzami).

Początkowo rysunku uczył go ojciec, Juliusz. Potem poszerzał swoją wiedzę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (m. in. u Władysława Łuszczkiewicza), Akademii monachijskiej i w Paryżu w École des Beaux-Arts u Léona Bonnata i Aleksandra Cabanela.

Wojciech Kossak tworzył sceny batalistyczne, historyczne oraz rodzajowe. Głównym tematem jego obrazów było wojsko oraz odwaga i poświęcenie polskiego żołnierza (wydarzenia z powstania listopadowego, walki Legionów w czasie I wojny światowej, postacie polskich wodzów czy wizje historiozoficzne). W czasach zaborów (i później) malarstwo to miało wzmacniać patriotyczne uczucia narodu. Ważnym elementem jego malarstwa były także portrety. Był miłośnikiem koni, stąd bardzo często w obrazach pojawiają się ich wizerunki.

Artysta przez kilka lat pracował dla cesarza Wilhelma II, uwieczniając przedstawicieli sfery wyższej i tworząc sceny batalistyczne. Istotnym artystycznym dokonaniem Kossaka był udział w powstaniu panoram: „Przejście Napoleona I przez Berezynę w 1812 r.” (która odniosła duży sukces i wystawiana była m. in. w Berlinie, Warszawie i Moskwie), „Racławice”, „Bitwa pod piramidami”.

Malarstwo Kossaka charakteryzowało się doskonałym warsztatem, realistyczną konwencja obrazowania, dopracowanym przedstawianiem wielkich scen bitewnych i wojsk w wykreowanym pejzażu. Przedstawiał także fragmenty z dziejów armii austriackiej i pruskiej. Kolejnym wątkiem w jego twórczości były sceny myśliwskie, rodzajowe (np. postaci żołnierzy i dziewcząt), autoportrety.

Artysta wiele podróżował (Hiszpania, Egipt). Kilkakrotnie wyjeżdżał również do Stanów Zjednoczonych, gdzie słynął jako znakomity portrecista (zwiedził niemal całe Stany wykonując wizerunki gwiazd filmowych, polityków czy farmerów). W uznaniu zasług i w celu promocji sztuki malarza, powołano przez amerykańską Polonię stowarzyszenie „The Kossak Art Society”.

Malarz był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, a także członkiem i współzałożycielem grupy Zero. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Kossak był również żołnierzem Wojska Polskiego (służył jako major 3. pułku ułanów).

Artysta działał jako ilustrator czasopism: „Kłos”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Biesiada literacka”, „Świat”.

Malarz aktywnie uczestniczył w wystawach artystycznych w Polsce i poza jej granicami, m. in. w TPSP,  Powszechnym Związku Artystów Polskich, wystawach Niezależnych, salonie A. Krywulta, S. Kulikowskiego oraz w takich miastach, jak: Lublin, Poznań, Kraków, Łódź. Za granicą jego prace pokazywano w Paryżu, Wiedniu, Londynie, Rzymie czy Buffalo. Działalność artystyczna Kossaka została wyróżniona nagrodą Polskiej Akademii Umiejętności, złotym medalem na międzynarodowej wystawie sztuki w Berlinie (1899), francuską Legią Honorową (1901), a także Krzyżem Komandorskim Orderu Polski Odrodzonej.