Obiekt przestrzenny
180 000 - 230 000 zł
Miejsce aukcji
Sheraton Kraków Hotel ul. Powiśle 7
Termin aukcji
30 maja 2019 godz. 19:30
Wymiar
wys. całkowita: 55 cm; wymiar podstawy: 15 x 15 cm
Technika
akryl, drewno, ołówek
Sygnatura
sygn. i dat. na dolnej części: "Winiarski 1971"
Datowanie
1971
Klasyczna dla Winiarskiego paleta kolorystyczna oraz ciekawa forma przestrzenna oferowanej pracy, z pewnością warte są uwagi kolekcjonerów. Tego typu układy są rzadkością w ofertach aukcyjnych. Dodatkowym atutem pracy jest pochodzenie ze zbiorów słynnej Galerii Lambert. Misternie wykonana konstrukcja jest efektem konceptualnych eksperymentów artysty. Winiarski dzięki konsekwentnie rozwijanej pracy twórczej wypracował rozpoznawalny styl malarski. Specyficzny kod, którym się posługiwał opierał się na połączeniu matematyki i sztuki. Wykorzystywał teorię gier czy rachunek prawdopodobieństwa, aby jak najpełniej zracjonalizować i zobiektywizować proces, którego efektem były tworzone obiekty.
Proweniencja:
– kolekcja Kazimierza Romanowicza – właściciela Galerii Lambert, Francja
– kolekcja prywatna, Polska
Opisywana praca pochodzi z 1971 roku, okresu intensywnej pracy artysty nad rozwojem swoich naukowo-artystycznych koncepcji. Zaledwie pięć lat wcześniej Winiarski napisał pracę dyplomową „Zdarzenie – informacja – obraz”, w której zawarł kluczowe założenia teoretyczne. Realizacje artystyczne powstałe na ich podstawie zaprezentował w tym samym roku na Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców w Puławach. Lata 70. to również narodziny koncepcji gier, które miały za zadanie uaktywnianie odbiorców sztuki i angażowanie ich w proces twórczy (serie prac pt. „Gry”, wystawa w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku).
Co ciekawe, artysta wykonywał również projekty scenograficzne (lata 1967–1977). Do jego dorobku w tym zakresie można zaliczyć m. in. „Makbeta” i „Otello” Szekspira czy „Medeę” Eurypidesa. W 1971 roku artysta uczestniczył w wystawach zbiorowych przykładowo na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paulo, w Sympozjum „Złotego Grona” w Zielonej Górze czy wystawie „Five Polish Painters” w Oslo.
Opis obiektu
Pozostałe obiekty z tej aukcji
Z jednokolorowego cyklu: Zabawne sny Pantagruela, 1973 Bez tytułu, wg Bretona/Despreza: XVII
180 000 - 230 000 zł
Wymiar
wys. całkowita: 55 cm; wymiar podstawy: 15 x 15 cm
Technika
akryl, drewno, ołówek
Sygnatura
sygn. i dat. na dolnej części: "Winiarski 1971"
Datowanie
1971
Klasyczna dla Winiarskiego paleta kolorystyczna oraz ciekawa forma przestrzenna oferowanej pracy, z pewnością warte są uwagi kolekcjonerów. Tego typu układy są rzadkością w ofertach aukcyjnych. Dodatkowym atutem pracy jest pochodzenie ze zbiorów słynnej Galerii Lambert. Misternie wykonana konstrukcja jest efektem konceptualnych eksperymentów artysty. Winiarski dzięki konsekwentnie rozwijanej pracy twórczej wypracował rozpoznawalny styl malarski. Specyficzny kod, którym się posługiwał opierał się na połączeniu matematyki i sztuki. Wykorzystywał teorię gier czy rachunek prawdopodobieństwa, aby jak najpełniej zracjonalizować i zobiektywizować proces, którego efektem były tworzone obiekty.
Proweniencja:
– kolekcja Kazimierza Romanowicza – właściciela Galerii Lambert, Francja
– kolekcja prywatna, Polska
Opisywana praca pochodzi z 1971 roku, okresu intensywnej pracy artysty nad rozwojem swoich naukowo-artystycznych koncepcji. Zaledwie pięć lat wcześniej Winiarski napisał pracę dyplomową „Zdarzenie – informacja – obraz”, w której zawarł kluczowe założenia teoretyczne. Realizacje artystyczne powstałe na ich podstawie zaprezentował w tym samym roku na Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców w Puławach. Lata 70. to również narodziny koncepcji gier, które miały za zadanie uaktywnianie odbiorców sztuki i angażowanie ich w proces twórczy (serie prac pt. „Gry”, wystawa w Galerii Współczesnej w Warszawie w 1972 roku).
Co ciekawe, artysta wykonywał również projekty scenograficzne (lata 1967–1977). Do jego dorobku w tym zakresie można zaliczyć m. in. „Makbeta” i „Otello” Szekspira czy „Medeę” Eurypidesa. W 1971 roku artysta uczestniczył w wystawach zbiorowych przykładowo na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w Sao Paulo, w Sympozjum „Złotego Grona” w Zielonej Górze czy wystawie „Five Polish Painters” w Oslo.