Henryk Berlewi

Już we wczesnej młodości uczęszczał do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Naukę kontynuował w Académie des Beaux-Arts w Antwerpii, a od 1911 roku kształcił się w École des Beaux-Arts i École des Arts Décoratifs w Paryżu. W roku 1913 powrócił do Polski, gdzie rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Rysunkowej. Od 1915 roku wystawiał swoje prace w m.in. w Zachęcie. W latach 1924-1926 był członkiem Grupy Kubistów, Konstruktywistów i Suprematystów "Blok".

W dziełach z wczesnego okresu twórczości dominują motywy zaczerpnięte z kultury żydowskiej. Około roku 1921 artysta ulega jednak ruchom awangardowym i zaczyna uprawiać sztukę czystą, wolną od pozaartystycznych ideologii. Początkowo tworzy dzieła nawiązujące do kubizmu, w których ludzkie sylwety poddaje geometryzacji i fragmentaryzacji. Ze stopniowo pogłębianych rozważań na temat sztuki narodziła się teoria mechanofaktury, wydana drukiem w 1924 roku. Zakładała ona odrzucenie iluzji przestrzennej w malarstwie na rzecz zaakcentowania dwuwymiarowości płótna poprzez zestawianie ze sobą powtarzalnych figur geometrycznych. Od tego momentu powstawać będą dzieła w duchu konstruktywizmu, o gamie barwnej ograniczonej do bieli, czerni i czerwieni. Jednak w 1928 roku Berlewi wyjeżdża do Paryża, gdzie poświęca się sztuce portretowej. W tym okresie powstają także akty w realistycznej konwencji. Do języka form abstrakcyjnych i zasad mechanofaktury powraca pod koniec swojej działalności artystycznej. 

Artysta uprawiał malarstwo i grafikę, propagował zasady druku funkcjonalnego, wykonywał projekty kiosków reklamowych, scenografie, a także zajmował się krytyką artystyczną.