13-th game
Wymiar
50,2 x 50 cm
Technika
akryl/płótno
Datowanie
1999
Obiekt „13-th game” można określić jako charakterystyczny dla twórczości Winiarskiego. Jego znakiem rozpoznawczym są prace inspirowane rachunkiem prawdopodobieństwa oraz zastosowaniem modułu czarnych i białych kwadracików. W procesie tworzenia decydującą rolę dla artysty odgrywały dwa z pozoru wykluczające się czynniki: przypadek i zaprogramowanie (np. rzut monetą decydował czy losowane pole kwadracika ma być koloru czarnego czy białego).
Winiarski sprzeciwiał się normom tradycyjnej estetyki, obowiązującym zasadom odnośnie malarstwa czy budowy kompozycji. Jego zdaniem sztuka ma być bezosobowa, pozbawiona emocjonalnego ładunku, logiczna i precyzyjna, a nie oceniana pod względem wartości estetycznych. To zainteresowanie połączeniem racjonalizmu i sztuki wynikało z jednej strony ze studiów na Politechnice Warszawskiej i pogłębiania m. in. wiedzy matematycznej, z drugiej na tendencji w sztuce lat 60., w której dominował obiektywizm i próba łączenia sztuki z naukami ścisłymi.
Bożena Kowalska o pracach Winiarskiego pisze: „te, z pozoru czysto mechaniczne, zapisy funkcji zmiennej losowej są równocześnie zapisem przesłania artysty i wyrazem jego filozoficznej postawy. Jeżeli wyrażają one ład, to nie dlatego, że rola przypadku została w nich ograniczona, ale dlatego, że są one przetworzonym matematycznie odbiciem obrazu wszelkiej rzeczywistości”. W działaniach artystycznych Winiarskiego istotne jest także uaktywnianie odbiorców jego sztuki i angażowanie ich w proces twórczy (serie prac pt. „Gry”).
W 1999 roku, kiedy powstała praca „13-th game”, Winiarski uczestniczył w wystawie zbiorowej „Jeden obraz i wiele dedykacji”, w Galerii „Art Consulting” w Warszawie
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Podobne w tej kategorii
Wymiar
50,2 x 50 cm
Technika
akryl/płótno
Datowanie
1999
Dodatkowe informacje
na odwrocie napis autorski: "13-th game 7 x 7 / winiarski’99"
Obiekt „13-th game” można określić jako charakterystyczny dla twórczości Winiarskiego. Jego znakiem rozpoznawczym są prace inspirowane rachunkiem prawdopodobieństwa oraz zastosowaniem modułu czarnych i białych kwadracików. W procesie tworzenia decydującą rolę dla artysty odgrywały dwa z pozoru wykluczające się czynniki: przypadek i zaprogramowanie (np. rzut monetą decydował czy losowane pole kwadracika ma być koloru czarnego czy białego).
Winiarski sprzeciwiał się normom tradycyjnej estetyki, obowiązującym zasadom odnośnie malarstwa czy budowy kompozycji. Jego zdaniem sztuka ma być bezosobowa, pozbawiona emocjonalnego ładunku, logiczna i precyzyjna, a nie oceniana pod względem wartości estetycznych. To zainteresowanie połączeniem racjonalizmu i sztuki wynikało z jednej strony ze studiów na Politechnice Warszawskiej i pogłębiania m. in. wiedzy matematycznej, z drugiej na tendencji w sztuce lat 60., w której dominował obiektywizm i próba łączenia sztuki z naukami ścisłymi.
Bożena Kowalska o pracach Winiarskiego pisze: „te, z pozoru czysto mechaniczne, zapisy funkcji zmiennej losowej są równocześnie zapisem przesłania artysty i wyrazem jego filozoficznej postawy. Jeżeli wyrażają one ład, to nie dlatego, że rola przypadku została w nich ograniczona, ale dlatego, że są one przetworzonym matematycznie odbiciem obrazu wszelkiej rzeczywistości”. W działaniach artystycznych Winiarskiego istotne jest także uaktywnianie odbiorców jego sztuki i angażowanie ich w proces twórczy (serie prac pt. „Gry”).
W 1999 roku, kiedy powstała praca „13-th game”, Winiarski uczestniczył w wystawie zbiorowej „Jeden obraz i wiele dedykacji”, w Galerii „Art Consulting” w Warszawie