Bronisław Kierzkowski
O Artyście
Nauki pobierał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi oraz w Gdańsku, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W roli pedagoga pracował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie. Najbliżej jednak związany był z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie na Wydziale Malarstwa prowadził pracownię rysunku. Tam także otrzymał tytuł profesora.
Początkowo tworzył pejzaże, posługując się syntetycznymi plamami barwnymi. Następnie zaczął eksperymentować z malarstwem informel i malarstwem materii, a za źródło inspiracji przyjmować unistyczną koncepcję Władysława Strzemińskiego. Badania nad strukturą malarskich kompozycji doprowadziły artystę do stopniowego podkreślania roli faktury, a ostatecznie do rezygnacji z przedmiotowości na rzecz swobodnej konstrukcji obrazu. Od około 1957 roku zaczęły powstawać charakterystyczne dla jego twórczości abstrakcyjne reliefy. W stygnącej masie gipsowej zatapiał warstwy metalowych elementów, tworząc prawdziwe obrazy-przedmioty o nieregularnych kompozycjach. Z czasem struktury te stały się bardziej monumentalne, przestrzenne, a nawet i ruchome. Wszystkie utrzymane były w programowo antyestetycznej konwencji, często jednak o zaskakująco szlachetnym wyrazie. W późniejszym okresie twórczości artysta powrócił do rozwiązań na płaszczyźnie, stworzył także serię figuratywnych kompozycji o ładunku erotycznym.
Przeczytaj więcej Mniej