Uroki miasta, 2010
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
Wymiar
Suka: 34 × 45 × 13 cm; Pies 49 × 36 × 14 cm
Technika
materiał, gąbka, spawana konstrukcja z drutów, świecące diody w oczach oraz czujnik ruchu
Sygnatura
autorska metka: "Made by Iwona Demko"
Datowanie
2010
*opłata droit de suite
Praca wystawiana:
- Atrefakty X - Nieznośna materialność bytu, Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl, 2010
- EM Galerie, Drachten, Holandia, 2011
- projekt Przedmieścia, Galeria Nova, Ostrawa, Czechy, 2011
- projekt Przedmieścia, Galeria „Alte Schiebekammer”, Wiedeń, Austria, 2011
- Rezerwat sztuki, II Spotkania Sztuki Niezależnej, Lanckorona, 2012
- Słodka choroba, BWA Galeria Miejska, Tarnów, 2012
- Akademia w Bronowicach, Galeria Bronowicka, Kraków, 2013
- Obecności i Powroty, BWA, Sanok, 2014
- Wzór, osnowa, wątek. Art vs. Design? vol. 2, Galeria Artifex, Wilno, 2015
Rzeźbiarka, artystka wizualna, kuratorka wystaw, feministka, aktywistka, autorka książek, badaczka, profesora i wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - jedna z najbardziej wyrazistych postaci polskiej sztuki współczesnej. Tworzy rzeźby, obiekty, instalacje, prace site-specific, wideo, prace w przestrzeni Internetu. W swojej twórczości sięga po takie praktyki artystyczne, jak sztuka partycypacyjna, empatia herstoryczna, działania postartystyczne, sztuka relacyjna, femmenizm, wikiartywizm. Sztandarowym kolorem Iwony Demko zarówno w twórczości artystycznej, jak i życiu prywatnym jest róż. W 2012 obroniła doktorat w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Waginatyzm oraz pracy rzeźbiarskiej pt. Kaplica Waginy. W 2016 uzyskała habilitację w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych na podstawie pracy anioly.net. Praca dotyczyła tematu kobiecej prostytucji. W 2000 przebywała w Tuluzie, we Francji, jako stypendystka École des Beaux-Arts et des Arts Appliqués. W 2019 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2018 jest członkinią Rady Programowej CRP w Orońsku. Od 2019 prowadzi pracownię Intermedialne Rozszerzenie Warsztatu Rzeźbiarskiego na macierzystej uczelni na stanowisku profesory ASP. Wzięła udział w ponad 160 wystawach w kraju i za granicą m.in. Muzeum Narodowe Poznań, CSW w Gdańsku, CRP w Orońsku, CSW w Toruniu, MOCAK.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
Suka: 34 × 45 × 13 cm; Pies 49 × 36 × 14 cm
Technika
materiał, gąbka, spawana konstrukcja z drutów, świecące diody w oczach oraz czujnik ruchu
Sygnatura
autorska metka: "Made by Iwona Demko"
Datowanie
2010
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
*opłata droit de suite
Praca wystawiana:
- Atrefakty X - Nieznośna materialność bytu, Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl, 2010
- EM Galerie, Drachten, Holandia, 2011
- projekt Przedmieścia, Galeria Nova, Ostrawa, Czechy, 2011
- projekt Przedmieścia, Galeria „Alte Schiebekammer”, Wiedeń, Austria, 2011
- Rezerwat sztuki, II Spotkania Sztuki Niezależnej, Lanckorona, 2012
- Słodka choroba, BWA Galeria Miejska, Tarnów, 2012
- Akademia w Bronowicach, Galeria Bronowicka, Kraków, 2013
- Obecności i Powroty, BWA, Sanok, 2014
- Wzór, osnowa, wątek. Art vs. Design? vol. 2, Galeria Artifex, Wilno, 2015
Rzeźbiarka, artystka wizualna, kuratorka wystaw, feministka, aktywistka, autorka książek, badaczka, profesora i wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - jedna z najbardziej wyrazistych postaci polskiej sztuki współczesnej. Tworzy rzeźby, obiekty, instalacje, prace site-specific, wideo, prace w przestrzeni Internetu. W swojej twórczości sięga po takie praktyki artystyczne, jak sztuka partycypacyjna, empatia herstoryczna, działania postartystyczne, sztuka relacyjna, femmenizm, wikiartywizm. Sztandarowym kolorem Iwony Demko zarówno w twórczości artystycznej, jak i życiu prywatnym jest róż. W 2012 obroniła doktorat w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie sztuki piękne na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Waginatyzm oraz pracy rzeźbiarskiej pt. Kaplica Waginy. W 2016 uzyskała habilitację w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie sztuk pięknych na podstawie pracy anioly.net. Praca dotyczyła tematu kobiecej prostytucji. W 2000 przebywała w Tuluzie, we Francji, jako stypendystka École des Beaux-Arts et des Arts Appliqués. W 2019 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2018 jest członkinią Rady Programowej CRP w Orońsku. Od 2019 prowadzi pracownię Intermedialne Rozszerzenie Warsztatu Rzeźbiarskiego na macierzystej uczelni na stanowisku profesory ASP. Wzięła udział w ponad 160 wystawach w kraju i za granicą m.in. Muzeum Narodowe Poznań, CSW w Gdańsku, CRP w Orońsku, CSW w Toruniu, MOCAK.