Jacek Sienicki

Małgorzata Kitowska-Łysiak w Słowniku Malarzy Polskich podaje, że „motywami prac Sienickiego były: krajobraz (miejski i wiejski), pojedyncza roślina (drzewo, kwiat), czaszka, ochłap mięsa, wnętrze pracowni, postać ludzka”. Ważnym tematem w jego malarstwie była natura. Dla jego twórczości typowe było powracanie do danych motywów, tworzenie cyklów. Stanisław Rodziński pisał: „właśnie w cyklach ujawnia się skupienie i wyciszenie, uparte odszukiwanie koloru, materii malarskiej i nawet zmiana formatu płócien służy wnikliwemu budowaniu struktury obrazu”.

W sztuce Sienickiego można znaleźć cechy ekspresjonizmu i polskiego koloryzmu. Charakteryzuje się ponadto zainteresowaniem materią obrazu i najczęściej stonowaną kolorystyką (w odcieniach szarości). Do jego działalności twórczej zaliczają się także projekty wnętrz przemysłowych („ergonomiczne zagadnienia barwy w zakładach przemysłowych”) m. in. w Elektrociepłowni na Żeraniu czy w Fabryce Maszyn i Urządzeń w Kluczborku. Wiele podróżował (Włochy, Francja, Liban, Jugosławia, Irak).

Artysta był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Pierwsza wystawa Jacka Sienickiego miała miejsce w 1955 roku podczas Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w Arsenale. Co więcej, był jednym z jej organizatorów. Artysta prezentował swoje obrazy na niemal 30 wystawach indywidualnych i ponad 80 wystawach zbiorowych (np. II Biennale Młodych w Paryżu, wystawie „Warszawskie Getto” w Amsterdamie czy II Międzynarodowym Biennale w Koszycach).

Artysta uczestniczył również w manifestacjach kultury niezależnej w latach 80-tych. Ostatnia ekspozycja prac artysty za jego życia odbyła się w Domu Michalaków w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą w 2000 roku. Sienickiemu została przyznana Nagroda Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida, Nagroda im. Jana Cybisa, Złoty Krzyż Zasługi za pracę pedagogiczną a także Nagroda Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku, przyznawana za osiągnięcia w dziedzinie malarstwa.