Jerzy Skarżyński

Malarz, ilustrator, scenograf filmowy i teatralny. W trakcie II wojny światowej studiował w Kunstgewerbeschule w Krakowie, a następnie na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej i Akademii Sztuk Pięknych. W malarstwie Skarżyńskiego można znaleźć nawiązania do surrealizmu czy R. E. Matty. Jak podaje Słownik Malarzy Polskich: „już w pierwszych powojennych kompozycjach Skarżyńskiego pojawiały się na przemian zniekształcone formy figuralne i nieprecyzyjna kształty organiczne. Człowiek został sprowadzony do roli pałuby, manekina, z którego uszło życia”. Artysta związany był z teatrem Tadeusza Kantora, a także Teatrem Lalki i Maski Groteska i Teatrem Starym w Krakowie. Wspólnie z żoną - Lidią Minticz-Skarżyńską przygotowywał scenografię i kostiumy m. in. do filmów „Lalka” i „Pamiętnik znaleziony w Saragossie” Hasa (Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdy), a także przedstawień operowych (np. Krzysztofa Pendereckiego). Twórca i miłośnik komiksu (np. o Janosiku, który przyniósł mu dużą popularność). Artysta pracował również jako pedagog w Studium Scenografii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Skarżyński należał do Grupy Młodych Plastyków i Grupy  Krakowskiej. Wspólnie m. in. z Marią Jaremą, Jadwigą Maziarską czy Tadeuszem Brzozowskim uczestniczył w krakowskiej wystawie „Dziewięciu” w 1955 roku. Jerzy Skarżyński został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.