Kompozycja – struktura materii
Wymiar
106,5 x 85,5
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "Jadwiga / Maziarska / 1980 r. / 105 cm x 88 cm"
Datowanie
1980
„Kompozycja – struktura materii” Jadwigi Maziarskiej to przykład twórczości z nurtu abstrakcji. Nieregularne formy rozłożone na płótnie obrazu oraz interesująca kolorystyka zwracają uwagę na tę pracę. „Nie jest to przestrzeń naturalna, lecz wyobrażeniowa; odległości są tu wieloznaczne, wymiary nieobliczalne. Statyczne formy przekształcają się nagle, dynamiczne formy nieruchomieją” – pisała K. Czerni. I rzeczywiście, w tej pracy chaos i niejednoznaczność przeplatają się z porządkiem i starannością wykonania. „Kompozycja – struktura materii” powstała w latach 80., kiedy do twórczości Maziarskiej, „w uporządkowany dotychczas świat form wkroczył właśnie chaos. Wcześniejsza pewność ustępuje niepokojowi, równowaga dramatyzmowi. Przestrzeń obrazów budowana jest gwałtownie, ekspresyjnie”. I jednocześnie, w specyficzny dla siebie sposób – harmonijnie. Ta niejednoznaczność fascynuje i pobudza wyobraźnię.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
106,5 x 85,5
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "Jadwiga / Maziarska / 1980 r. / 105 cm x 88 cm"
Datowanie
1980
„Kompozycja – struktura materii” Jadwigi Maziarskiej to przykład twórczości z nurtu abstrakcji. Nieregularne formy rozłożone na płótnie obrazu oraz interesująca kolorystyka zwracają uwagę na tę pracę. „Nie jest to przestrzeń naturalna, lecz wyobrażeniowa; odległości są tu wieloznaczne, wymiary nieobliczalne. Statyczne formy przekształcają się nagle, dynamiczne formy nieruchomieją” – pisała K. Czerni. I rzeczywiście, w tej pracy chaos i niejednoznaczność przeplatają się z porządkiem i starannością wykonania. „Kompozycja – struktura materii” powstała w latach 80., kiedy do twórczości Maziarskiej, „w uporządkowany dotychczas świat form wkroczył właśnie chaos. Wcześniejsza pewność ustępuje niepokojowi, równowaga dramatyzmowi. Przestrzeń obrazów budowana jest gwałtownie, ekspresyjnie”. I jednocześnie, w specyficzny dla siebie sposób – harmonijnie. Ta niejednoznaczność fascynuje i pobudza wyobraźnię.