Silnik biologiczny, 1962

Zobacz w 3D

*opłata droit de suite

na odwrocie:

- oznaczenia na płótnie: "15/13, 13" (w kole);

- nalepka wystawowa Muzeum w Ołomuńcu: "Abstrakce.PL / Abstrakce v polské malbé 1945-2017 / 20. dubna – 19. srpna 2018 / Muzem uméní Olomouc, Denisova 47, Česká rep. / […] / 16 Alfred Lenica, Silnik biologiczny, 1962";

- nalepka muzealna: "MUZEUM NARODOWE / W WARSZAWIE Nr. inw. 3168Tc/72 / Nr. kat. / 1598/On/59";

- wklejka na krośnie z oznaczeniem: "2982/13/8"

Literatura (obraz reprodukowany/wzmiankowany):

- Alfred Lenica. Malarstwo, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych „Zachęta”, Warszawa 1974, kat. 354

- Alfred Lenica [katalog wystawy], pod red. Beaty Gawrońskiej-Oramus, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław 2014, s.170 (il. barwna)

- Alfred Lenica. Malarstwo, Wydawnictwo Bosz, 2016, s. 48. (il. barwna)

- Abstrakcja w malarstwie polskim 1945-2017, pod red. Beaty Gawrońskiej-Oramus, Muzeum Sztuki w Ołomuńcu, 2018, s. 170 (il. barwna)

Czy sztuka jako motor biologicznego życia, jako religia, jako społeczna oraz polityczna funkcja w warunkach cywilizacji nowoczesnej ma rację istnienia - nie wiem. Maluję, ponieważ chciałbym wiedzieć.

Alfred Lenica

Wielokrotnie doceniany w instytucjach muzealnych i przywoływany w literaturze obraz „Silnik biologiczny” zdaje się być doskonałą odpowiedzią na wątpliwości Alfreda Lenicy, ujawniające się w powyższej wypowiedzi. Twórczość tego znakomitego malarza awangardzisty dowodzi jak głęboko zakorzeniona jest, także w świecie współczesnym, potrzeba nasycenia estetycznymi i metaforycznymi treściami. Jego malarstwo, o charakterystycznym, wibrującym splocie kształtów i barw, dobrze oddaje witalność i dynamizm naszych czasów. Język abstrakcji, którym sprawnie posługiwał się artysta i towarzyszące mu surrealistyczne formy, nie ulegają przedawnieniu. 

Oferowany obraz jest kwintesencją w pełni ukształtowanego stylu artysty. Łączy inspiracje światem przyrody, energią płynącą z biologicznego istnienia z ekspresyjnym oddaniem emocji i wewnętrznych przeżyć twórcy. Koresponduje z tym także kolorystyka dzieła, współgrające soczyste zielenie, tonujące plamy bieli i tak typowe dla artysty ciemne tło. Lenica, będąc malarzem i muzykiem, w naturalny sposób łączył te dziedziny sztuki, przenosząc na płótna swoich dzieł specyficzną harmonię w budowie kompozycji. Choć formy wynurzające się z płócien malarza są nieprzewidywalne, niedookreślone, trudno definiowalne, tworzą spójną, niezwykle rytmiczną całość. Mówił: „muzyka ułatwiła mi poznanie barwy i dźwięku. Po próbach wykorzystania kubizmu, później ekspresjonizmu nawiązałem do metod surrealistów. Jestem przekonany, że jedynie tutaj, w pojęciu metaforycznym możliwe jest łączenie barwy (farby) zagarniającej przestrzeń, oraz tonu (dźwięku) rytmizującego czas”.

Obraz „Silnik biologiczny” eksponowany był na wystawach niemal od czasu swego powstania, co dowodzi jak reprezentacyjny i ważny jest w ukazywaniu twórczości artysty. Pierwsza połowa lat 60., a więc okres, z którego pochodzi dzieło, zapisała się w biografii malarza szeregiem znaczących wystaw, także zagranicznych, jak choćby w Galerie Ferrero w Genewie, nowojorskiej D’Arcy Galleries  czy Galeria de Arte Galiano y Concordia w Hawanie. W Polsce w 1962 roku został wyróżniony Grand Prix na I Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie, swoje prace prezentował przykładowo w poznańskim Arsenale, krakowskiej Galerii Krzysztofory czy podczas warszawskich Konfrontacji 63.