Jacek Malczewski

Początkowo uczył się rysunku pod opieką L. Piccarda, a także  jako wolny słuchacz uczęszczał do klasy W. Łuszczkiewicza w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Dzięki namowom Jana Matejki podjął normalny tok studiów, a w międzyczasie pobierał lekcje rysunku u F. Cynka. W tym czasie przyjaźnił się z Gottliebem, Pochwalskim, Pruszkowskim. Wiedzę uzupełniał również za granicą: w École des Beaux-Arts w Paryżu i Académie Suisse. Kurs z zakresu kompozycji w klasie mistrzowskiej Jana Matejki ukończył w roku 1879.

Jacek Malczewski inspirował się w swojej twórczości dokonaniami Artura Grottgera oraz Jana Matejki. W jego dziełach widać nawiązanie do tematów historycznych i poezji polskich romantyków. Twórczość artysty nacechowana jest patriotyzmem, martyrologiczną symboliką, a także polskim folklorem, tradycją, które przeplatane są motywami mitologicznymi czy biblijnymi. U Malczewskiego przewija się kilka powracających artystycznych wątków: m. in. tworzone autoportrety ("Autoportret z Muzą"), Thanatos i  śmierć, proces twórczy ("Natchnienie malarza"), nurt egzystencjalny ("Rusałki"), tematyka eschatologiczna ("Przepowiednia Ezechiela") czy obrazy inspirowane poematem Juliusza Słowackiego "Anhelli".

Artysta podróżował do takich krajów, jak Włochy, Grecja, Turcja czy Francja. Należał do  Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" (był jednym z założycieli), wiedeńskiego Vereinigung Bildender Künstler Ősterreichs Secession. Brał udział również w ekspozycjach ugrupowania Odłam (1910) i wystawach Niezależnych (1911, 1927).

Malczewski dał się poznać jako uzdolniony pedagog: wykładał w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (był także jej rektorem), na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego i w Żeńskiej Szkole Sztuk Pięknych M. Niedzielskiej.

Talent i indywidualny styl malarza był wielokrotnie doceniany np. medalami na międzynarodowych wystawach w Monachium (1892), Berlinie (1891) i w Paryżu (1900). Pierwsza indywidualna wystawa Malczewskiego odbyła się w 1903 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i Lwowie, oraz w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Potem odbyło się wiele kolejnych, w tym wystawy zbiorowe, również za granicą (Wiedeń, Petersburg czy Berlin).