Jerzy Grochocki

Studiował na Politechnice Warszawskiej (Wydział Architektury), którą ukończył w 1957 roku oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom w 1963 roku). Początkowo malował m. in. pejzaże i abstrakcje. Jego twórczość należy do kręgu sztuki konstruktywistycznej. Artysta wykonuje collage, formy przestrzenne, fotomontaże.

Jerzy Grochocki był twórcą Grupy 7, która wystawiała w Warszawie i Danii. Rok 1970 był ważny w twórczości artysty. Wtedy to wyróżnił cztery podstawowe pojęcia kształtu: płaszczyznę, kwadrat, linie i punkt oraz cztery pojęcia barwy: czarnej, złotej, srebrnej i białej. Na ich podstawie stworzył systemy: Czterech Znaków Płaszczyzny i Czterech Obszarów Przestrzeni, czyli uogólniające pojęcia wszystkich znaków, przestrzeni i kolorów. Systemy te, intuicja artystyczna oraz „świadomość i wiedza o integralności związanej ściśle ze związkiem między punktami odniesienia w przestrzeni natury, a punktami odniesienia w przestrzeni analitycznej wyobraźni”, stanowią jak podaje artysta, trzy źródła artystycznej informacji, wykorzystywanej przy tworzonych kompozycjach.

Grochocki uczestniczył w warszawskim Kongresie Tekstu Wizualnego w 1977 roku, gdzie zaprezentował autorski system kolorystyczny i jego odniesienie do dźwięku litery. Działał w ramach ruchu Sztuka Systemu w Europie. Związany był z grupami artystycznymi: „Arbeitkreis” w Holandii, „Dimensio” w Finlandii, „Exacte Tendenzen” w Austrii. Uczestniczył w ponad stu ekspozycjach indywidualnych i zbiorowych. Jego prace goszczą w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w Europie i Stanach Zjednoczonych (np. Nowym Jorku i Houston). Artysta zamieszkał w USA w 1984 roku.