Karol Larisch

Karol Larisch był twórcą kompozycji figuralnych, pejzaży krakowskich Plant czy widoków wiejskich. Zamiłowany w sztuce dawnych mistrzów, szczególnie malarstwie francuskim XVIII wieku (dzieła Jean-Antoine Watteau), a także twórczości Aleksandra Gierymskiego. Larisch był uczniem Ignacego Pieńkowskiego, Józefa Pankiewicza i Felicjana Kowarskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W Paryżu uzupełniał swoją wiedzę u Józefa Pankiewicza. Wówczas związał się z grupą kapistów, zainteresowany problemem koloru. W swoim malarstwie poruszał tematy mitologiczne, studia aktów, martwe natury, a także motywy zabaw i pikników w plenerze, w czym widać inspiracje twórczością znanego z tych wątków Watteau.

Zaliczyć go można do ważnych polskich kolorystów, choć jak podaje Słownik Artystów Polskich: „początkowo malował swe obrazy walorowo, w ciemnych czarno-zielonych tonacjach, z wyraźnie akcentowanym światłocieniem”. Powstawały wówczas m. in. motywy miejskie, bachanalie czy sceny pasterskie (fête champêtre). Wpływ na tę zmianę miała sztuka Cézanne’a i Seurata oraz kapiści.

Irena Kossowska podkreślała, że „artysta zagęścił materię malarską, krótkimi, urywanymi pociągnięciami pędzla uzyskiwał bogate efekty fakturowe”. Artysta najczęściej posługiwał się techniką olejną, czasami malował obustronnie lub przemalowywał dawne prace. Do jego dorobku artystycznego zaliczają się także prace graficzne – najczęściej w technice suchej igły i akwaforty. Grafiki Larischa znalazły się na wystawie grafiki polskiej w USA w 1932 roku. W tym okresie mieszkał przez pewien czas w Poznaniu jako kierownik filii handlowej swego ojca.