Popiersie Juliusza Słowackiego
Wymiar
wys. 33 cm
Technika
marmur włoski (carrara)
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "K. Laszczka"
Popiersie Juliusza Słowackiego jest pięknym przykładem talentu wybitnego rzeźbiarza. Artysta tworzył wizerunki osobistości, ludzi uznanych i szanowanych. Portrety Mickiewicza, Kopernika, Chopina, a także Leona Wyczółkowskiego czy Stanisława Tarnowskiego były wykonywane z wielu materiałów. Laszczka posługiwał się terakotą, gipsem czy brązem, a tworzone portrety ujmował w maskach, medalionach czy popiersiach. Ta różnorodność potwierdza wszechstronność talentu mistrza.
„Popiersie Juliusza Słowackiego” wykonane jest z włoskiego marmuru - carrara. Jego nazwa pochodzi od miejscowości w Toskanii znanej na całym świecie ze złóż marmuru wydobywanego w pobliskich kamieniołomach (marmur kararyjski). Tutejszych białych marmurów używali tak doskonali artyści jak Michał Anioł, Filippo Brunelleschi czy Giovanni Lorenzo Bernini. Kleczyński zwracał uwagę, że Konstanty Laszczka „rozumiał człowieka, na którego patrzał, jako bryłę jednolitą, która aby żyła w rzeźbie, musi być zharmonizowana w sobie samej, że każdy szczegół musi być w niej techniką i ujęciem dostosowanym do całości”. Realizm i mistrzostwo pracy Konstantego Laszczki doskonale widać w prezentowanej rzeźbie.
Istnieje również większa, gipsowa rzeźba poety, powstała w 1927 roku, reprodukowana w publikacji Jadwigi Puciata-Pawłowskiej „Konstanty Laszczka. Życie i twórczość”, wydanej przez Muzeum Okręgowe w Siedlcach w 1980 roku (il. 150) oraz popiersie drewniane z 1927 roku znajdujące się w Muzeum Konstantego Laszczki w Dobrem (Jadwiga Puciata-Pawłowska „Konstanty Laszczka. Życie i twórczość”, Muzeum Okręgowe w Siedlcach w 1980, il.148)
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
wys. 33 cm
Technika
marmur włoski (carrara)
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "K. Laszczka"
Popiersie Juliusza Słowackiego jest pięknym przykładem talentu wybitnego rzeźbiarza. Artysta tworzył wizerunki osobistości, ludzi uznanych i szanowanych. Portrety Mickiewicza, Kopernika, Chopina, a także Leona Wyczółkowskiego czy Stanisława Tarnowskiego były wykonywane z wielu materiałów. Laszczka posługiwał się terakotą, gipsem czy brązem, a tworzone portrety ujmował w maskach, medalionach czy popiersiach. Ta różnorodność potwierdza wszechstronność talentu mistrza.
„Popiersie Juliusza Słowackiego” wykonane jest z włoskiego marmuru - carrara. Jego nazwa pochodzi od miejscowości w Toskanii znanej na całym świecie ze złóż marmuru wydobywanego w pobliskich kamieniołomach (marmur kararyjski). Tutejszych białych marmurów używali tak doskonali artyści jak Michał Anioł, Filippo Brunelleschi czy Giovanni Lorenzo Bernini. Kleczyński zwracał uwagę, że Konstanty Laszczka „rozumiał człowieka, na którego patrzał, jako bryłę jednolitą, która aby żyła w rzeźbie, musi być zharmonizowana w sobie samej, że każdy szczegół musi być w niej techniką i ujęciem dostosowanym do całości”. Realizm i mistrzostwo pracy Konstantego Laszczki doskonale widać w prezentowanej rzeźbie.
Istnieje również większa, gipsowa rzeźba poety, powstała w 1927 roku, reprodukowana w publikacji Jadwigi Puciata-Pawłowskiej „Konstanty Laszczka. Życie i twórczość”, wydanej przez Muzeum Okręgowe w Siedlcach w 1980 roku (il. 150) oraz popiersie drewniane z 1927 roku znajdujące się w Muzeum Konstantego Laszczki w Dobrem (Jadwiga Puciata-Pawłowska „Konstanty Laszczka. Życie i twórczość”, Muzeum Okręgowe w Siedlcach w 1980, il.148)