Popiersie Juliana Fałata
Wymiar
37 x 43,3 cm
Technika
brąz
Sygnatura
sygn. i dat. na odwrocie prawy dół: "Juljanowi Fałatowi / K. Laszczka / 1900 r"; na odwrocie: "ODLEW BR. ŁOPIEŃSKICH."
„Urodzony realista, nosił w sobie zawsze poczucie szerokiego modelowania, ujmowania całości kształtu w jego charakterystycznych, odrębnie typowych profilach […]. Bryła ta u Laszczki nigdy nie rozpada się na drobiazgi, zawsze daje syntezę, czasem impresjonistyczną, czasem nawpół klasyczną lub akademicką, ale zawsze jasną i mocną” – pisał Jan Kleczyński.
Popiersie znakomitego malarza-akwarelisty wpisuje się w kluczową dla artysty rzeźbę portretową. Nie tylko oddanie cech fizycznych, ale wydobycie indywidualnego charakteru modela z mistrzowską, warsztatową precyzją, nadaje jej niepowtarzalności.
Laszczka wykonał ponad sto popiersi, masek, główek, uwieczniając za pomocą różnych technik i materiałów, wybitne osobistości świata kultury, nauki czy polityki (przykładowo: Adama Mickiewicza, Fryderyka Chopina, Leona Wyczółkowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Feliksa Jasieńskiego, Władysława Reymonta, Józefa Piłsudskiego).
Wielokrotnie powielał wizerunki modeli, zmieniając technikę czy formę. Warto wspomnieć również o główkach dziecięcych i autoportretach. Ciekawie w tym zestawieniu prezentują się również karykatury tworzone niekiedy przez artystę (np. Leona Wyczółkowskiego i Feliksa Jasieńskiego). W twórczości rzeźbiarza dostrzega się wpływ secesji, symbolizmu, a także odwołania do folkloru i legend.
Juliana Fałata i Konstantego Laszczkę łączyła bliska przyjaźń. To właśnie Fałat przyjmując nominację na dyrektora krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, powołał rzeźbiarza na stanowisko profesorskie. Dzięki niemu również mianowano go profesorem zwyczajnym w 1905 roku. Prezentowane popiersie nie jest jedynym utrwaleniem wizerunku Fałata. Konstanty Laszczka jest autorem rzeźby Fałata w brązie datowanej na ok. 1901/02 rok, rysunku-karykatury z 1902 roku czy gipsowego projekt medalu za zasługi (1912 rok). Popiersie żony Juliana Fałata – Marii, przyniosło rzeźbiarzowi ogromny sukces i zapoczątkowało liczne zamówienia rzeźby portretowej (zostało zakupione do Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu).
Omawiana praca została odlana w słynnej firmie Braci Łopieńskich (jej wyroby były nagradzane w kraju i za granicą – m. in. na wystawie światowej w Paryżu w 1925 roku). Z firmą założoną w Warszawie w 1862 roku współpracowali wybitni artyści, wśród nich m.in. Xawery Dunikowski, Cyprian Godebski, Antoni Kurzawa, Konstanty Laszczka, Antoni Madeyski, Pius Weloński i Edward Wittig.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
37 x 43,3 cm
Technika
brąz
Sygnatura
sygn. i dat. na odwrocie prawy dół: "Juljanowi Fałatowi / K. Laszczka / 1900 r"; na odwrocie: "ODLEW BR. ŁOPIEŃSKICH."
„Urodzony realista, nosił w sobie zawsze poczucie szerokiego modelowania, ujmowania całości kształtu w jego charakterystycznych, odrębnie typowych profilach […]. Bryła ta u Laszczki nigdy nie rozpada się na drobiazgi, zawsze daje syntezę, czasem impresjonistyczną, czasem nawpół klasyczną lub akademicką, ale zawsze jasną i mocną” – pisał Jan Kleczyński.
Popiersie znakomitego malarza-akwarelisty wpisuje się w kluczową dla artysty rzeźbę portretową. Nie tylko oddanie cech fizycznych, ale wydobycie indywidualnego charakteru modela z mistrzowską, warsztatową precyzją, nadaje jej niepowtarzalności.
Laszczka wykonał ponad sto popiersi, masek, główek, uwieczniając za pomocą różnych technik i materiałów, wybitne osobistości świata kultury, nauki czy polityki (przykładowo: Adama Mickiewicza, Fryderyka Chopina, Leona Wyczółkowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Feliksa Jasieńskiego, Władysława Reymonta, Józefa Piłsudskiego).
Wielokrotnie powielał wizerunki modeli, zmieniając technikę czy formę. Warto wspomnieć również o główkach dziecięcych i autoportretach. Ciekawie w tym zestawieniu prezentują się również karykatury tworzone niekiedy przez artystę (np. Leona Wyczółkowskiego i Feliksa Jasieńskiego). W twórczości rzeźbiarza dostrzega się wpływ secesji, symbolizmu, a także odwołania do folkloru i legend.
Juliana Fałata i Konstantego Laszczkę łączyła bliska przyjaźń. To właśnie Fałat przyjmując nominację na dyrektora krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, powołał rzeźbiarza na stanowisko profesorskie. Dzięki niemu również mianowano go profesorem zwyczajnym w 1905 roku. Prezentowane popiersie nie jest jedynym utrwaleniem wizerunku Fałata. Konstanty Laszczka jest autorem rzeźby Fałata w brązie datowanej na ok. 1901/02 rok, rysunku-karykatury z 1902 roku czy gipsowego projekt medalu za zasługi (1912 rok). Popiersie żony Juliana Fałata – Marii, przyniosło rzeźbiarzowi ogromny sukces i zapoczątkowało liczne zamówienia rzeźby portretowej (zostało zakupione do Österreichische Galerie Belvedere w Wiedniu).
Omawiana praca została odlana w słynnej firmie Braci Łopieńskich (jej wyroby były nagradzane w kraju i za granicą – m. in. na wystawie światowej w Paryżu w 1925 roku). Z firmą założoną w Warszawie w 1862 roku współpracowali wybitni artyści, wśród nich m.in. Xawery Dunikowski, Cyprian Godebski, Antoni Kurzawa, Konstanty Laszczka, Antoni Madeyski, Pius Weloński i Edward Wittig.