Zygmunt Rozwadowski

Jego ojciec Juliusz był inżynierem i pedagogiem, matka Celestyna – nauczycielką w żeńskim gimnazjum.

W latach 1883-1892 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod opieką m. in. Jana Matejki, a następnie w prywatnej szkole Antona Ažbégo w Monachium. Debiutował pod pseudonimem Jordan w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, jeszcze w latach studenckich.

Po ukończeniu studiów Zygmunt Rozwadowski wyjechał do Lwowa, gdzie był profesorem we lwowskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego.

Podczas I wojny światowej walczył w Legionach (służył w 1. Pułku ułanów w stopniu wachmistrza), wykonywał portrety (najczęściej konne), żołnierzy i oficerów. Stworzył także projekt rogatywki 1 pułku Ułanów Legionów Polskich. Artysta udzielał lekcji w swojej pracowni we Lwowie (prowadził nawet prywatną szkołę malarstwa). Po rozpoczęciu II wojny światowej przebywał na Węgrzech (uczestniczył w wystawach artystów polskich organizowanych przez Stefana Filipkiewicza). W 1939 roku ponownie udał się do Lwowa. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Zakopanem w willi Jordanówka.

Rozwadowski tworzył obrazy batalistyczne z czasów napoleońskich, powstania listopadowego, I wojny światowej, a także portrety, pejzaże, sceny z motywami koni. Tematem jego obrazów były również sceny z życia żołnierzy, sceny z polowań czy jarmarków. W pracach o tematyce batalistycznej Rozwadowski stosował szeroki kadr i rozległą perspektywę. Według Słownika Artystów Polskich: „obrazy sprzed I wojny światowej cechuje stłumiona kolorystyka, skłonność do ujęć dekoracyjnych, nieraz do niemal secesyjnej stylizacji […]. W pracach późniejszych, o barwach jasnych, intensywnych, czasem zestawionych w wibrujące układy plam, Rozwadowski rzadko szukał nowych rozwiązań artystycznych.” Artysta brał udział w malowaniu „Panoramy Racławickiej” (wspólnie m. in. z Janem Styką i Wojciechem Kossakiem), „Golgoty”, „Panoramy siedmiogrodzkiej” i „Męczeństwa Chrześcijan” (ze Styką), a także „Bitwy pod piramidami” (z Kossakiem). Obok Tadeusza Popiela jest autorem dioramy „Branki tatarskie” i „Bitwy pod Grunwaldem”. W zakres jego działalności artystycznej wchodziło także malarstwo ścienne (np. w budynku Teatru Miejskiego we Lwowie) i ilustratorstwo (np. do książki Gustawa Morcinka „Zabłąkane ptaki”).

Artysta założył Związek Artystów Polskich we Lwowie w roku 1899 (od 1903 był jego prezesem). Należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie (w latach 1913-14 pełnił funkcję wiceprezesa), lwowskiego Koła Literacko-Artystycznego, a także Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego.

Malarz uczestniczył w wielu wystawach w Polsce i poza jej granicami: m. in. w krakowskim i lwowskim TPSP, warszawskim TZSP, Lublinie, Rzeszowie, Londynie, Wiedniu, Zurychu. Pośmiertna wystawa Rozwadowskiego miała miejsce w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w 1950 roku. Obrazy Zygmunta Rozwadowskiego wzbogacały zbiory m. in. Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego we Lwowie czy Ermitażu w Petersburgu.