Wacław Taranczewski
O Artyście
Od 1921 roku podejmował na przemian naukę w poznańskiej Szkole Sztuk Zdobniczych oraz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W roku 1929 przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1931 roku ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1935-1939 prowadził w Poznaniu galerię Salon 35. Po wojnie aktywnie włączał się w poznańskie życie artystyczne. Mianowany został prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków, a także przyczynił się do reaktywowania Szkoły Sztuk Zdobniczych, której został dyrektorem. Na stałe związał się jednak z Krakowem. W roku 1947 otrzymał tytuł profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie przez lata kierował Katedrą Malarstwa Dekoracyjnego.
Taranczewski tworzył martwe natury, portrety, pejzaże, a także monumentalne polichromie. Nadrzędną wartością plastyczną pozostawał dla artysty kolor. Wielokrotnie powracał do namalowanych już motywów tworząc ich kolejne wariacje. Eksperymentował z barwą budując chromatyczne dysonanse i zestawiając przeciwstawne tony. Z czasem kolorystyczny przepych i dekoracyjność ustąpiły miejsca kompozycjom bardziej statycznym i zrównoważonym. Prace schyłkowego okresu charakteryzuje geometryczność i rytmiczność. Formy sprowadzone zostały do układów linii i plam barwnych.
Przeczytaj więcej Mniej