Michał Gorstkin-Wywiórski
O Artyście
Polski malarz, naturalista, marynista. Początkowo studiował chemię na politechnice w Rydze a następnie w Zurychu. W latach 1883–1887 studiował w Akademii Monachijskiej u Karla Rauppa i Nikolausa Gysisa w 1883 także w prywatnych pracowniach Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. W 1884 debiutował na wystawie w krakowskim TPSP, swoje prace pokazywał też w Monachium, gdzie w 1894 na międzynarodowej wystawie w Glaspalast został wyróżniony medalem za obraz „Z puszczy litewskiej”.
Wiele podróżował m.in. do Włoch, Hiszpanii, Egiptu, Skandynawii, na niemieckie wybrzeża Bałtyku i Morza Północnego. W początkowym okresie twórczości Wywiórski, pozostający w kręgu wpływów Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego, chętnie malował sceny rodzajowe, zwłaszcza orientalne. U schyłku stulecia, za sprawą młodopolskiego panteizmu, jego zainteresowania przesunęły się w kierunku czystego pejzażu, którego szybko stał się niekłamanym mistrzem. Jego zdolności dostrzegła zarówno publiczność, jak i inni twórcy. W latach 1894–1896 na zaproszenie Wojciecha Kossaka i Juliusza Fałata współpracował przy malowaniu panoramy „Przejście przez Berezynę”. W 1896, zaproszony przez Jana Stykę, pracował przy panoramie „Bem w Siedmiogrodzie”. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu oraz członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Poznaniu. Obrazy Michała Gorstkina Wywiórskiego najliczniej reprezentowane są w zbiorach Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku, Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz Muzeum Narodowego w Warszawie.
Przeczytaj więcej Mniej