Zygmunt Landau

Był uczniem J. Kacenbogena w jego szkole rysunkowej w Łodzi oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Stanisława Lentza. Studiował także w Akademiach de la Grande Chaumiére i Colarossi.

Do Francji wyjechał w 1919 roku. Zamieszkał w Paryżu, w słynnym pawilonie „La Ruche”. Jego artystyczny debiut datuje się na rok 1918. Na Wystawie Wiosennej Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych w Łodzi zaprezentował wówczas m. in. pejzaże miejskie i portrety.

Artysta malował martwe natury, sceny figuralne, portrety. Tworzył ilustracje do książek (np. „Écoutez, Israël” Edmonda Flega). Początkowo inspirował się twórczością Cézanne’a (np. w pejzażach z południa Francji i martwych naturach wykonanych w latach 20.). W jego malarstwie widać także wpływ sztuki Kislinga i Modiglianiego, z którymi się przyjaźnił.

Landau uczestniczył w wystawach sztuki polskiej w Paryżu (Societé Nationale des Beaux-Arts i Galerie du Musée Crillon), salonach paryskich (Niezależnych i Jesiennym). W 1921 roku swoje prace zaprezentował na wystawach artystów żydowskich w Łodzi i Warszawie. Indywidualne ekspozycje dzieł artysty miały miejsce m. in. w Galerie Zak w Paryżu, Bloomsbury Gallery w Londynie czy Muzeum Narodowym „Bezalel” w Jerozolimie.

Landau po zakończeniu działań wojennych mieszkał na południu Francji (np. w Saint-Tropez wspólnie z angielskim krytykiem, malarzem i propagatorem jego twórczości – Rogerem Fry). Malarz wielokrotnie odwiedzał Izrael (był twórcą witraży do kaplicy YMCA w Tyberiadzie). Artysta należał do Związku Malarzy i Rzeźbiarzy Polskich we Francji, współpracował z grupą „Di Junge”.