Ignacy Pinkas

Jako wolny słuchacz studiował od 1908 roku w krakowskiej ASP pod kierunkiem Stanisława Dębickiego i Jacka Malczewskiego, skąd po trzech latach wyjechał do Paryża, by powrócić na ziemię ojczystą w 1912 roku. W tym samym roku wstąpił do Związku Strzeleckiego "Strzelec", a dwa lata później do I Brygady Legionów Polskich. Walczył w 1 pułku artylerii, a po uformowaniu się Polskiego Korpusu Posiłkowego wkroczył w jego szeregi. W 1918 roku został internowany w obozie w Witkowicach. Podczas służby wojskowej oddawał się działalności artystycznej, tworzył głównie portrety dowódców oraz towarzyszy broni. Jako rysownik wojskowy uczestniczył w wyprawie dywizji na Wilno pod dowództwem generała Lucjana Żeligowskiego. Stworzył wówczas cykl pejzaży przedstawiających Wilno oraz jego przedmieścia. Po 1920 roku odbywał podróże do Pragi, Warszawy, Wilna Lwowa, nad Morze Bałtyckie oraz do Francji. Ignacy Pinkas należał do krakowskiej Sekcji Plastyków Związku Legionistów. Artysta zachorował na gruźlicę, po kilku latach choroby zmarł w Krakowie w 1935 roku.