Wacław Pawliszak
O Artyście
Malarz, rysownik, ilustrator. Już jako dziecko wykazywał niezwykłe zdolności do rysunku, wcześnie też rozpoczął naukę - najpierw u Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w wieku czternastu lat w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Studiował pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza i Floriana Cynka, był ulubionym uczniem Jana Matejki.
Następnie uczył się jeszcze w Monachium u Józefa Brandta (1885) i w Paryżu u A. E. Carolusa-Duran (1886). Odbywał wiele podróży, zwłaszcza na Wschód, który go fascynował. Malował obrazy dla sułtana w Konstantynopolu. Przywiózł stamtąd kolekcję wschodniej broni i tkanin. Uwielbiał jeździć konno, był dobrym strzelcem i szermierzem. Malował portrety, pejzaże i popularne wówczas „sceny rokokowe„, ale przede wszystkim obrazy historyczne i batalistyczne z dziejów XVII-wiecznych wojen polskich. Jego obrazy były prezentowane na wystawach m.in. w 1889 w Paryżu (brązowy medal za obraz Emir Rzewuski na Wystawie Powszechnej), w 1894 w Chicago i San Francisco, w 1898 w Petersburgu, w 1900 w Paryżu (list pochwalny za Strzelanie do orłów na Wystawie Światowej). Pracował nad Pocztem królów polskich, ilustrował czasopisma i książki, m.in. Pana Tadeusza, Beniowskiego i wiedeńskie wydanie Baśni tysiąca i jednej nocy. Zginął tragicznie, śmiertelnie postrzelony przez Xawerego Dunikowskiego. Jego żoną była malarka Zofia Rodziewiczówna.
Przeczytaj więcej Mniej