Piękno w Czasach Zarazy
18 listopada 2020

Piękno w Czasach Zarazy

Malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia. Polscy i zagraniczni artyści. Wyselekcjonowane obiekty i tylko uznani twórcy. W Polskim Domu Aukcyjnym w Krakowie po raz dziewiętnasty będzie można wylicytować piękno ujęte w ramy obrazu. Jak je opisać? Każdy ma swoją ulubioną definicję.

2._Maurycy_Gottlieb_Portret_kobiety_r_DSC07263_480x480 (1)

 

Gottlieb i jego dama

Maurycy Gottlieb - Żyd i Polak. Zmarł na progu wybitnej kariery malarskiej. Jego obrazy olejne to prawdziwe unikaty. „Portret kobiety” ma wartość szczególną. Zachwyca nie tylko mistrzostwo wykonania, typowe dla artysty, ale również osobisty charakter pracy, wyrażony dedykacją na jej odwrocie. Kolorystyka obrazu nadaje mu poważny ton, jednocześnie rozświetlona twarz kobiety przedstawiona jest z czułością i wyjątkowym realizmem. Obraz należał do wielokrotnego prezesa krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Farmaceutów Pracowników Rzeczypospolitej Polskiej Jana Henocha.


  3._Jacek_Malczewski_Portret_Bronislawy_Malczewskiej_r_DSC07439_480x480

 

Starsza siostra

Bronisława Malczewska oczami brata: mocno upięte rude włosy, prosta suknia, nieco smutne, zamyślone spojrzenie skierowane gdzieś w dal. Inne olejne kompozycje przedstawiające starszą siostrę artysty znajdują się w zbiorach muzealnych w Radomiu i Warszawie. Ciekawostką jest odręczne potwierdzenie autentyczności przyjaciela Jacka Malczewskiego - Józefa Krupińskiego. Czy znał Bronisławę? Na pewno. Jej portret otrzymał przecież z rąk samego malarza.


  8._Tadeusz_Makowski_Dzieci_w_pejzazu_ok._1917_1918_r_DSC07413_480x480

 

 

Co dostał Marcel Gromaire?

Był utalentowanym malarzem, grafikiem i przyjacielem Tadeusza Makowskiego. Artyści poznali się w 1909 roku przy okazji spotkań w pracowni malarskiej francuskiego kubisty Henri Le Fauconniera. Co więcej, wspólnie wystawiali swoje prace w Galerii Berty Weill. Makowski wielokrotnie i niezwykle życzliwie wspominał Gromaira w swoim „Pamiętniku”. Znamienne, że obaj uwiecznili swoje podobizny. Zarówno portret Tadeusza Makowskiego, jak i podobizna Marcela Gromaire z rodziną, znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Ten dekoracyjny pejzaż z dziećmi sygnowany przez Makowskiego należał do zbiorów Gromaire’a. Uproszczona, nieco naiwna stylistyka ma w sobie dużo uroku. Artysta dzięki zastosowanej stonowanej palecie kolorystycznej, nadał kompozycji lekkości.


  14. Louis Marcoussis Skrzypce i koszyk owoców, 1921 DSC07416

 

 

Martwa natura inaczej

Urodził się w Warszawie jako Ludwik Kazimierz Markus, ale w historii sztuki zapisał się jako Louis Marcoussis. Geometryczne kompozycje z nutą surrealizmu, ciekawe zestawienia barw i układów kompozycyjnych, motywy architektoniczne, martwe natury, instrumenty muzyczne, niekiedy melancholijne pejzaże - dorobek artysty obfituje w niebanalne, artystycznie przemyślne kompozycje. Oferowany obraz ma znakomitą historię - należał m. in. do słynnego kolekcjonera Waltera Schwarzenberga i brał udział (jako jednej z nielicznych prac tego artysty) w wystawie w nowojorskiej galerii Marie Harriman (żony ówczesnego burmistrza tego miasta).


 

 

23. Ryszard Winiarski Bez tytułu 1967 r DSC07197R

 

Op-art po polsku

Wyróżniająca się kompozycja pochodząca z początków artystycznej działalności Ryszarda Winiarskiego. Jego barwne, malowane prace na papierze z drugiej połowy lat 60. rzadko pojawiają się w ofercie aukcyjnej. Op-artowska koncepcja dzieła dająca wrażenie głębi i ruchu to jedna z najciekawszych prac artysty z tego okresu.


 

 

36. Tomasz Beksiński Zestaw czterech opowiadań - Rjo Negro II DSC07287

 

Mały Beksiński pisarzem

Perełka kolekcjonerska. Zestaw dziecięcych opowiadań człowieka legendy: wybitnego dziennikarza muzycznego, tłumacza języka angielskiego, osobowości radiowej. Trylogia opowiada historie wprost wyjęte z amerykańskich westernów. Są więc Indianie i bandyci, sceny pościgów i napadów. Rozbudowane opowieści pełne niespodziewanych zwrotów akcji, historie pobudzające wyobraźnię i bogate słownictwo, budzą podziw także ze względu na wiek młodego literata. Beksiński miał zaledwie dziesięć lat pisząc te historie.