Śpiący Staś
Wymiar
22, x 22,7 cm w św. p-p.
Technika
kredka/papier
Sygnatura
sygn. monogramem wiązanym p. d.: "SW"
Datowanie
ok. 1904
Prezentowana praca jednego z najwybitniejszych polskich artystów - Stanisława Wyspiańskiego, charakteryzuje się wyjątkową urodą i nastrojowością. Jednocześnie sposób przedstawienia dziecka i walory artystyczne pracy zaliczają ją do rzadko spotykanych na rynku dzieł sztuki. Rysunek artysty, wykonany głównie niebieską kredką, przedstawia śpiącego na poduszce Stasia. Prostota tematu i zastosowanej techniki, a jednocześnie mistrzostwo Wyspiańskiego sprawiają, że jest to dzieło o szczególnym uroku. Warto podkreślić, że artysta często rysował własne potomstwo. Dzieci pozwalały artyście na swobodę twórczą, nie narzucając własnych wizji i oczekiwań. Artysta był znakomitym rysownikiem. Rysunek był dla niego specyficznym rodzajem języka, narzędziem komunikacji. „Proszę pana narysować mi to, co pan mówił, z rysunku to ja zrozumiem” – mawiał artysta.
Portrety, nie tylko dziecięce, zalicza się do bardzo istotnych w dorobku twórczym Wyspiańskiego. Bohaterami jego obrazów były także osoby znane, związane ze światem kultury - Tadeusz Dobrowolski nazwał nawet Wyspiańskiego „klasycznym portrecistą inteligencji”.
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Podobne w tej kategorii
Wymiar
22, x 22,7 cm w św. p-p.
Technika
kredka/papier
Sygnatura
sygn. monogramem wiązanym p. d.: "SW"
Datowanie
ok. 1904
Dodatkowe informacje
Rysunek posiada ekspertyzę pani Marty Romanowskiej.
Prezentowana praca jednego z najwybitniejszych polskich artystów - Stanisława Wyspiańskiego, charakteryzuje się wyjątkową urodą i nastrojowością. Jednocześnie sposób przedstawienia dziecka i walory artystyczne pracy zaliczają ją do rzadko spotykanych na rynku dzieł sztuki. Rysunek artysty, wykonany głównie niebieską kredką, przedstawia śpiącego na poduszce Stasia. Prostota tematu i zastosowanej techniki, a jednocześnie mistrzostwo Wyspiańskiego sprawiają, że jest to dzieło o szczególnym uroku. Warto podkreślić, że artysta często rysował własne potomstwo. Dzieci pozwalały artyście na swobodę twórczą, nie narzucając własnych wizji i oczekiwań. Artysta był znakomitym rysownikiem. Rysunek był dla niego specyficznym rodzajem języka, narzędziem komunikacji. „Proszę pana narysować mi to, co pan mówił, z rysunku to ja zrozumiem” – mawiał artysta.
Portrety, nie tylko dziecięce, zalicza się do bardzo istotnych w dorobku twórczym Wyspiańskiego. Bohaterami jego obrazów były także osoby znane, związane ze światem kultury - Tadeusz Dobrowolski nazwał nawet Wyspiańskiego „klasycznym portrecistą inteligencji”.