Sala Kirkora - projekt scenograficzny do inscenizacji Balladyny w Teatrze Polskim
Wymiar
48 x 67,5 cm w świetle oprawy
Technika
akwarela, gwasz na podrysowaniu ołówkiem/tektura
Sygnatura
sygn. l. d.: "F Ruszczyc"
Opisywany obraz stanowi projekt sali do „Balladyny” Juliusza Słowackiego, wystawianej w Teatrze Polskim w Warszawie w reżyserii Maksymiliana Węgrzyna. Premiera sztuki odbyła się 7 V 1914 roku. Według M. Biernackiej „cechą kostiumów projektowanych przez Ruszczyca był umowny historyzm i bogactwo szczegółu, a dekoracji – także malarskość pejzażu”. W scenografii stworzonej do „Balladyny” dostrzegano eklektyzm stylistyczny. Ruszczyc, jak pisze Jerzy Jasiński ”zaprojektował dokładnie plan inscenizacyjny przedstawienia (ponad 50 projektów dekoracji, kostiumów, detali dekoracyjnych i rekwizytów) zrywający z dotychczasową tradycją grania „Balladyny” w banalnej scenografii markującej wczesne średniowiecze. Ruszczycowska wizja dramatu Słowackiego zwracała uwagę monumentalizmem dekoracji akcentującym znikomość jednostki wobec przeznaczenia i historii. Wielkie wrażenie robiła sala w zamku Kirkora”.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
48 x 67,5 cm w świetle oprawy
Technika
akwarela, gwasz na podrysowaniu ołówkiem/tektura
Sygnatura
sygn. l. d.: "F Ruszczyc"
Opisywany obraz stanowi projekt sali do „Balladyny” Juliusza Słowackiego, wystawianej w Teatrze Polskim w Warszawie w reżyserii Maksymiliana Węgrzyna. Premiera sztuki odbyła się 7 V 1914 roku. Według M. Biernackiej „cechą kostiumów projektowanych przez Ruszczyca był umowny historyzm i bogactwo szczegółu, a dekoracji – także malarskość pejzażu”. W scenografii stworzonej do „Balladyny” dostrzegano eklektyzm stylistyczny. Ruszczyc, jak pisze Jerzy Jasiński ”zaprojektował dokładnie plan inscenizacyjny przedstawienia (ponad 50 projektów dekoracji, kostiumów, detali dekoracyjnych i rekwizytów) zrywający z dotychczasową tradycją grania „Balladyny” w banalnej scenografii markującej wczesne średniowiecze. Ruszczycowska wizja dramatu Słowackiego zwracała uwagę monumentalizmem dekoracji akcentującym znikomość jednostki wobec przeznaczenia i historii. Wielkie wrażenie robiła sala w zamku Kirkora”.