Głowa młodzieńca
Wymiar
27,3 x 22,5 cm
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. l. d.: "Eug. Zak"
Wystawiany
Obraz wystawiany na indywidualnej wystawie artysty w Galerie Davambez w Paryżu w 1925 r.
Literatura
Literatura: Barbara Brus-Malinowska „Eugeniusz Zak. 1884-1926, [katalog wystawy monograficznej]”, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, str. 143, poz. 187 (il. barwna)
Datowanie
1923
„Głowa młodzieńca” powstała w okresie, kiedy Zak zamieszkał w Paryżu oraz założył własną galerię sztuki „Gallerie Zak”. W 1922 roku artysta podjął decyzję o wyemigrowaniu z Polski i udał się najpierw do Berlina, a później do Bonn (tam zaprojektował dekorację wnętrz w domu architekta Fritza Augusta Breuhausa). W tym samym roku rozpoczęła się jego współpraca z czasopismem „Kunst und Deutsche Dekoration”.
Kobiece i męskie głowy bardzo często pojawiają się w jego malarstwie. Tworzone były zarówno w technice olejnej, jak i technikami mieszanymi. Lata 20-te w jego twórczości charakteryzowały się tworzeniem wizerunków arlekinów czy samotników, o wydłużonych proporcjach, giętkich sylwetkach i teatralnych pozach. Dało się w nich dostrzec także nutkę melancholii i niepokoju.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
27,3 x 22,5 cm
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. l. d.: "Eug. Zak"
Wystawiany
Obraz wystawiany na indywidualnej wystawie artysty w Galerie Davambez w Paryżu w 1925 r.
Literatura
Literatura: Barbara Brus-Malinowska „Eugeniusz Zak. 1884-1926, [katalog wystawy monograficznej]”, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, str. 143, poz. 187 (il. barwna)
Datowanie
1923
„Głowa młodzieńca” powstała w okresie, kiedy Zak zamieszkał w Paryżu oraz założył własną galerię sztuki „Gallerie Zak”. W 1922 roku artysta podjął decyzję o wyemigrowaniu z Polski i udał się najpierw do Berlina, a później do Bonn (tam zaprojektował dekorację wnętrz w domu architekta Fritza Augusta Breuhausa). W tym samym roku rozpoczęła się jego współpraca z czasopismem „Kunst und Deutsche Dekoration”.
Kobiece i męskie głowy bardzo często pojawiają się w jego malarstwie. Tworzone były zarówno w technice olejnej, jak i technikami mieszanymi. Lata 20-te w jego twórczości charakteryzowały się tworzeniem wizerunków arlekinów czy samotników, o wydłużonych proporcjach, giętkich sylwetkach i teatralnych pozach. Dało się w nich dostrzec także nutkę melancholii i niepokoju.