Kompozycja metafizyczna
Wymiar
60 x 70 cm
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. i dat. na odwrocie: "Jerzy Nowosielski / 1980"
Datowanie
1980
„Kompozycja metafizyczna” nawiązuje do prac z motywem lustra i widoku z okna, obecnych w twórczości Nowosielskiego przykładowo w latach 70. Cechuje ją surowość przestrzeni, spotęgowana ograniczoną liczbą elementów pojawiających się na obrazie. Kompozycja nie jest obrazem świata realnego, choć tworzące ją elementy, do takiego należą.
Nowosielski, jak pisał Andrzej Pollo: „nie maluje z natury, a punktem wyjścia jest dla niego świat form abstrakcyjnych (…)”. Dzięki temu interpretacja nie jest prostym przełożeniem, tego co się widzi, ale wymaga nieszablonowego spojrzenia. „Plan pierwszy i dalsze plany, odległości, odbicia w lustrze, sceny widziane przez drzwi, przez okno – wszystko to miesza się, łączy ze sobą, wchodzi w najprzeróżniejsze kombinacje. Jest to chwilami jakby teatr w teatrze, seria nakładających się obrazów, opowieści wplecionych w opowieść” – słowa Andrzeja Osęki oddają nastrój również prezentowanej pracy. Powstała w roku 1980, który dla artysty wiązał się m. in. z otrzymaniem Złotej Odznaki Związku Polskich Artystów Plastyków i uczestnictwem w szeregu wystaw, w tym ekspozycji indywidualnej w Polnisches Institut w Wiedniu czy koszalińskim BWA.
Opis obiektu
Podobne w tej kategorii
Wymiar
60 x 70 cm
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygn. i dat. na odwrocie: "Jerzy Nowosielski / 1980"
Datowanie
1980
„Kompozycja metafizyczna” nawiązuje do prac z motywem lustra i widoku z okna, obecnych w twórczości Nowosielskiego przykładowo w latach 70. Cechuje ją surowość przestrzeni, spotęgowana ograniczoną liczbą elementów pojawiających się na obrazie. Kompozycja nie jest obrazem świata realnego, choć tworzące ją elementy, do takiego należą.
Nowosielski, jak pisał Andrzej Pollo: „nie maluje z natury, a punktem wyjścia jest dla niego świat form abstrakcyjnych (…)”. Dzięki temu interpretacja nie jest prostym przełożeniem, tego co się widzi, ale wymaga nieszablonowego spojrzenia. „Plan pierwszy i dalsze plany, odległości, odbicia w lustrze, sceny widziane przez drzwi, przez okno – wszystko to miesza się, łączy ze sobą, wchodzi w najprzeróżniejsze kombinacje. Jest to chwilami jakby teatr w teatrze, seria nakładających się obrazów, opowieści wplecionych w opowieść” – słowa Andrzeja Osęki oddają nastrój również prezentowanej pracy. Powstała w roku 1980, który dla artysty wiązał się m. in. z otrzymaniem Złotej Odznaki Związku Polskich Artystów Plastyków i uczestnictwem w szeregu wystaw, w tym ekspozycji indywidualnej w Polnisches Institut w Wiedniu czy koszalińskim BWA.