Portret kobiety
Wymiar
96,7 x 74,5 cm
Technika
olej/płótno
Datowanie
1979
„Portret kobiety” Romana Zakrzewskiego, ze względu na czas powstania, stanowi wyjątkową pozycję w jego dorobku. Obrazy z bardzo wczesnego okresu są rzadko spotykane, dodatkowo opisywana pozycja powstała na długo przed ukończeniem przez artystę studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Stanowi ona wyraz młodzieńczych poszukiwań i początków budowania artystycznego stylu przez Romana Zakrzewskiego. Już wówczas klaruje się najważniejszy motyw jego malarstwa – portret kobiecy. Wokół tego tematu Zakrzewski krąży przez całą twórczość, nawiązując w niej wyraźnie do dzieł dawnych mistrzów, takich jak Amadeo Modigliani, Leonardo czy Botticelli.
Inspiracje sztuką renesansu, głoszonym wtedy ideałom harmonii i piękna oraz specyficznie wyciszony, poetycki nastrój dzieł – stawiają malarstwo Romana Zakrzewskiego w kręgu artystów nietuzinkowych. Interesująco o bohaterkach obrazów wypowiadał się Stanisław Tabisz: „kreowana przez Zakrzewskiego kobieta łączy w sobie pewien ideał piękna i nieskazitelności. Bywa dojrzała i spokojna lub dziewczęca i płocha. Dopasowana do każdej swojej roli nie stara się udawać i kokietować. Urzeka blaskiem naturalnej kobiecości w jakimś duchowym zapatrzeniu. Oczarowuje, ale jednocześnie stwarza dystans niczym adorowana świętość”.
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Podobne w tej kategorii
Wymiar
96,7 x 74,5 cm
Technika
olej/płótno
Datowanie
1979
Dodatkowe informacje
napis na odwrocie: "Zakrzewski / 1979"
„Portret kobiety” Romana Zakrzewskiego, ze względu na czas powstania, stanowi wyjątkową pozycję w jego dorobku. Obrazy z bardzo wczesnego okresu są rzadko spotykane, dodatkowo opisywana pozycja powstała na długo przed ukończeniem przez artystę studiów w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Stanowi ona wyraz młodzieńczych poszukiwań i początków budowania artystycznego stylu przez Romana Zakrzewskiego. Już wówczas klaruje się najważniejszy motyw jego malarstwa – portret kobiecy. Wokół tego tematu Zakrzewski krąży przez całą twórczość, nawiązując w niej wyraźnie do dzieł dawnych mistrzów, takich jak Amadeo Modigliani, Leonardo czy Botticelli.
Inspiracje sztuką renesansu, głoszonym wtedy ideałom harmonii i piękna oraz specyficznie wyciszony, poetycki nastrój dzieł – stawiają malarstwo Romana Zakrzewskiego w kręgu artystów nietuzinkowych. Interesująco o bohaterkach obrazów wypowiadał się Stanisław Tabisz: „kreowana przez Zakrzewskiego kobieta łączy w sobie pewien ideał piękna i nieskazitelności. Bywa dojrzała i spokojna lub dziewczęca i płocha. Dopasowana do każdej swojej roli nie stara się udawać i kokietować. Urzeka blaskiem naturalnej kobiecości w jakimś duchowym zapatrzeniu. Oczarowuje, ale jednocześnie stwarza dystans niczym adorowana świętość”.