Decorous Detritus, z cyklu Toxic Paradise
Proweniencja
kolekcja prywatna, USA
Wymiar
154 x 106,5 x 10 cm
Technika
technika własna, mieszana, olej, sklejka, znalezione przedmioty, elementy elektryczne
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "SHALOM"
Literatura
Shalom Neuman. 40 Years of Fusion Art 1967-2007, Christian Maretti Editore, 2008, s. 47 (il. barwna).
Datowanie
1991
Urodzony w Pradze, mieszkający w Stanach Zjednoczonych artysta, prezentował swoje prace niemal na całym świecie. Wśród instytucji posiadających obiekty Neumana znajdują się tak prestiżowe placówki jak Galeria Narodowa w Pradze, Museum of Modern Art, Carnegie Institute (Pittsburgh, Stany Zjednoczone), czy Museum of Modern Art (Nicea, Francja). Swoją twórczość określa jako „fusion art”. Łączy obraz, dźwięk, przedmioty codziennego użytku, konstruując obiekty odwołujące się do estetyki kiczu. Z wyrzuconych, niepotrzebnych przedmiotów buduje kompozycje skłaniające odbiorcę do nowych interpretacji. Artysta odnosi się do zjawiska konsumpcjonizmu często w zabawnej, lekkiej formie. Unikatowe dzieło z ważnego cyklu „Toxic Paradise”, to jedno z ciekawszych projektów artysty obecnych na polskim rynku sztuki.
Opis obiektu
Dodatkowy opis
Podobne w tej kategorii
Wymiar
154 x 106,5 x 10 cm
Technika
technika własna, mieszana, olej, sklejka, znalezione przedmioty, elementy elektryczne
Sygnatura
sygn. na odwrocie: "SHALOM"
Literatura
Shalom Neuman. 40 Years of Fusion Art 1967-2007, Christian Maretti Editore, 2008, s. 47 (il. barwna).
Datowanie
1991
Dodatkowe informacje
na odwrocie: "© REPRODUCTION RIGHTS RESERVED BY ARTIST", kartka z informacjami o ścieżce dźwiękowej oraz inne
Proweniencja
kolekcja prywatna, USA
Urodzony w Pradze, mieszkający w Stanach Zjednoczonych artysta, prezentował swoje prace niemal na całym świecie. Wśród instytucji posiadających obiekty Neumana znajdują się tak prestiżowe placówki jak Galeria Narodowa w Pradze, Museum of Modern Art, Carnegie Institute (Pittsburgh, Stany Zjednoczone), czy Museum of Modern Art (Nicea, Francja). Swoją twórczość określa jako „fusion art”. Łączy obraz, dźwięk, przedmioty codziennego użytku, konstruując obiekty odwołujące się do estetyki kiczu. Z wyrzuconych, niepotrzebnych przedmiotów buduje kompozycje skłaniające odbiorcę do nowych interpretacji. Artysta odnosi się do zjawiska konsumpcjonizmu często w zabawnej, lekkiej formie. Unikatowe dzieło z ważnego cyklu „Toxic Paradise”, to jedno z ciekawszych projektów artysty obecnych na polskim rynku sztuki.