Jakub Julian Ziółkowski

W pracach Ziółkowskiego pobrzmiewają echa wielu awangardowych nurtów. Eklektyzm ten spojony jest przede wszystkim fantazją. Jego sztuka jest autonomiczną sferą, niezależną od świata rzeczywistego. Artysta czerpie inspiracje wyłącznie z własnej wyobraźni. Łączy skojarzenia, improwizuje, tworzy kody i motywy, zestawia formy przedstawiające z abstrakcyjnymi, buduje metafory i ciągi narracyjne. Jego płótna po brzegi wypełnione są detalami i szczegółami, na pozór chaotycznymi, jednak układającymi się w logiczną całość. 

Ziółkowski początkowo posługiwał się ołówkiem i tuszem, korzystał z niewielkich formatów. Z czasem zaczął używać farb olejnych i płócien. Tworzy także rzeźby i instalacje. W jego dziełach pojawiają się tajemnicze krajobrazy i fantastyczne rośliny. W ich gąszczu często umieszcza robaki bądź owady, symbolizujące niosącego nieszczęście człowieka. Maluje także akty z uwzględnieniem anatomicznych szczegółów, serca przepełnione barwnymi emocjami i głowy, w których biegają myśli. Artysta dużo podróżuje, przez co pojawiają się także motywy orientalne i egzotyczne. Niektóre dzieła tworzy wraz z żoną, współdzieląc jeden stan umysłu, malując intuicyjnie, naturalnie, dopełniając się wzajemnie.