Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska

Artystka awangardowa, nawiązująca w swojej twórczości m. in. do abstrakcji i kubizmu. Była studentką Ecole Nationale des Arts Décoratifs w Paryżu. Pierwsza indywidualna wystawa Łunkiewicz-Rogoyskiej odbyła się w Salonie Garlińskiego w 1931 roku. Rok później uczestniczyła w słynnej ekspozycji awangardowej „Nowa Generacja” we Lwowie i Łodzi. Artystyczne kontakty utrzymywała z polskimi i zagranicznymi środowiskami:  grupami „a. r.”, „Blok”, „Praesens”, „Abstraction-Création” i „Cercle et Carré”. Bliska malarce była postać Henryka Stażewskiego (po wojnie dzielili pracownię), Władysława Strzemińskiego, Katarzyny Kobro czy Mirona Białoszewskiego (angażowała się w działalność Teatru na Tarczyńskiej). Maria Łunkiewicz-Rogoyska wystawiała swoje prace przykładowo w Galerii Krzywe Koło, podczas I Pleneru Koszalińskiego w Osiekach czy I Sympozjum „Złotego Grona” w Zielonej Górze.