Georges Braque

Georges Braque początkowo tworzył w duchu fowizmu. Jego prace po raz pierwszy wystawione zostały podczas Salonu Jesiennego w 1905 roku. Śmierć Paula Cézanne'a w 1906 roku skłoniła malarza ku rozważaniom na temat wykorzystania linii i kolorów. Powstało wówczas wiele prac związanych z pejzażami L'Estaque. W roku 1908 artysta odwiedził pracownię Pabla Picassa i odkrył, że ich twórczość zmierza w podobnym kierunku. Od tego momentu Braque zaczyna eksperymentować z formami geometrycznymi, a między artystami nawiązuje się współpraca.

W roku 1909 artysta wchodzi w okres kubistyczny. Początkowo powstają dzieła wpisujące się w kubizm analityczny. Braque wykorzystuje w nich motywy liter, cyfr i instrumentów muzycznych. Następnie przechodzi w fazę kubizmu syntetycznego, stosując technikę kolażu i wiele efektów fakturowych. Po wojnie zaczyna stopniowo od tego nurtu odchodzić. Rysunek staje się swobodniejszy, forma bardziej czytelna, a kolorystyka świetlista i ożywiona, pojawia się także zainteresowanie antykiem. 

Za twórców kubizmu uznaje się zarówno Georgesa Braquea, jak i Pabla Picassa. Stało się to jednak przedmiotem dyskusji i sporów o przyznanie statusu pioniera.