olej, tektura; 28 x 45 cm w świetle ramy;
sygn. l. d.: a. karpiński
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Polska
Namalowana szerokimi pociągnięciami pędzla ekspresyjna kompozycja powstała około 1910 roku. Karpiński postawił na mocny akcent kolorystyczny i stonowane tło. To połączenie dało plastyczne i nietuzinkowe ujęcie tematu.
Biografia: Karpiński Alfons (1875-1961)
Alfons Karpiński urodził się w 1875 roku w Rozwadowie (obecnie dzielnica Stalowej Woli), zmarł w 1961 roku w Krakowie.
Alfons K
arpiński był studentem Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego nauczycielami byli m. in. Florian Cynk, Izydor Jabłoński, Władysław Łuszczkiewicz czy Leon Wyczółkowski. Kształcił się także w Monachium, Wiedniu i Paryżu. W twórczości Karpińskiego pojawia się głównie portret kobiecy, utrzymany w pastelowych barwach i gładkiej fakturze, który przyniósł mu dużą popularność. W swoich obrazach uwieczniał także martwe natury z kwiatami, wizerunki psów i kotów, pejzaże, sceny z podkrakowskiej wsi. Był grafikiem i ilustratorem, projektował dekoracje do występów kabaretowych. Karpiński związany był z Krakowem i środowiskiem „Zielonego Balonika”. Należał do Grupy Zero, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, wiedeńskiego stowarzyszenia „Secesja” czy Grupy Zachęta. Jego prace wystawiano na licznych pokazach w kraju i za granicą. Odbył podróże do Włoch i Londynu. Talent artysty był wielokrotnie dostrzegany i nagradzany (otrzymał choćby złoty medal za całokształt twórczości na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w roku 1929). Karpiński w okresie I wojny światowej odbył służbę w armii austriackiej.
>> Zobacz prace Alfonsa Karpińskiego na I Salonie Wiosennym, 1914 r. <<
Polski Dom Aukcyjny Wojciech Śladowski
Polecamy
